Polska: czy rozumiemy kraj sąsiada - debata we współpracy z Medientreffpunkt Mitteldeutschland / Fot. Hans Scherhaufer
Krzysztof Baług – wieloletni dziennikarz Regionalnej Rozgłośni Polskiego Radia Zachód w Zielonej Górze. Publicysta zajmujący się sprawami europejskiej integracji, życiem politycznym i gospodarczym. Autor wielu audycji na temat bezpieczeństwa energetycznego oraz ochrony środowiska naturalnego. Twórca m.in. cykli audycji: „Lubuska strona mocy”, „Wspólna Europa”, „Tropiciele trucicieli”, „Bazar”, „Pewne jak w banku”. Zrealizował kilkadziesiąt projektów w konkursach ogłaszanych przez Komisję Europejską, Ministerstwo Gospodarki, Narodowy Bank Polski, urzędy marszałkowskie oraz różne fundacje. Od kilkunastu lat współorganizuje Ogólnopolskie Warsztaty Reporterów Radiowych przy współpracy z Przedstawicielstwem Komisji Europejskiej w Polsce oraz – wspólnie z Lubuskim Oddziałem NFZ – konkurs dla dziennikarzy „Ochrona zdrowia w Lubuskiem – rzeczywistość, a stereotypy”. Był współwłaścicielem tygodnika zielonogórskiego Czwartek oraz autorem publikacji w czasopiśmie regionalnym Puls. Od roku 2000 jest członkiem zarządu Stowarzyszenia Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej Oddział w Zielonej Górze, a obecnie jest przewodniczącym Stowarzyszenia Dialog-Współpraca-Rozwój – tworzonego przez zielonogórskich publicystów, naukowców i przedsiębiorców. W Radiu Zachód był kierownikiem redakcji publicystyki, zastępcą redaktora naczelnego, a obecnie jest kierownikiem redakcji edukacji. Za swoją pracę uhonorowany został Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi.
Martin Cames pracuje od 1994 roku dla Öko-Institut, początkowo jako pracownik naukowy, następnie jako koordynator, a od 2008 roku jako dyrektor działu odpowiedzialnego za energię i ochronę klimatyczną w Berlinie. Wcześniej Cames pracował jako ślusarz i inżynier konstrukcji metalowych. W 1993 roku studia na wydziale gospodarki narodowej Wolnego Uniwersytetu w Berlinie zakończył uzyskaniem dyplomu. W 2006 roku był na doktoranckim stypendium naukowym w Massachusetts Institute of Technology (MIT). Swoją pracę doktorską o handlu emisjami i innowacjach w niemieckim przemyśle elektroenergetycznym obronił w 2009 roku na Uniwersytecie Technicznym w Berlinie. Od 2008 roku jest członkiem niemieckiej delegacji biorącej udział w corocznych Konferencjach Stron (Conferences of the Parties), będących organem Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w Sprawie Zmian Klimatu (UNFCCC). Bierze udział w pracach jako ekspert od mechanizmów offsetu (CDM, JI) oraz spraw związanych z międzynarodowym ruchem lotniczym i transportem morskim. W latach 2012-2014 był członkiem zarządu Clean Development Mechanism działającego w ramach UNFCCC.
Martin Deitenbeck studiował prawo na Uniwersytecie w Heidelbergu. W latach 1992-1999 był referentem prawnym frakcji CDU w saksońskim Landtagu. Od 1999 do 2000 roku był kierownikiem działu prasowego i public relations w saksońskim urzędzie krajowym do spraw prywatnych rozgłośni radiowych i nowych mediów (SLM). Od 2000 roku Deitenbeck jest dyrektorem SLM, a od 2002 roku wykładowcą na wydziale prawa medialnego w Wyższej Szkole w Mittweidzie. W latach 2008-2013 był przewodniczącym Konferencji Technicznej Krajowych Urzędów do Spraw Mediów (TKLM). Od 2014 roku jest członkiem komisji ekspertów do spraw sieci, techniki i konwergencji, której zadaniem jest formułowanie postanowień przyjętych przez ZAK i konferencję dyrektorów urzędów krajowych do spraw mediów pod względem technicznym. Deitenbeck jest członkiem Niemieckiego Federalnego Związku Rzeczników Prasowych oraz członkiem zarządu stowarzyszenia, którego celem jest pomoc i doradztwo rodzicielskie (FILMMO).
Anna Ferens – reżyserka filmów dokumentalnych, scenarzystka, dziennikarka. Ukończyła Wydział Dziennikarstwa na Uniwersytecie Warszawskim. Obecnie kierownik Redakcji Filmu Dokumentalnego Programu 1 TVP. Wybrane filmy Anny Ferens to: „Punkt oparcia” (2013), „Co mogą martwi jeńcy” (najlepszy film dokumentalny - Polish Film Festival in New York City 2011), „Trzech kumpli” (współautor - Ewa Stankiewicz, najlepszy film dokumentalny – RomaFictionFest – International Television Film Festival in Rome 2009, najlepszy film dokumentalny – Polish Film Festival in Los Angeles 2009, nagroda Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich – Warszawa 2008 i inne nagrody), „Gdzie rosną poziomki?” (najlepszy film dokumentalny – Polish Film Festival in New York City 2008), „Zapoznam panią” (Złoty Medal – Chicago TV Film Festival 2007), „Żydzi w Powstaniu Warszawskim’44” (współautor – Anna Kowalewska-Onaszkiewicz, wyróżnienie na Festiwalu Rozstaje Europy 2006). Anna Ferens jest współautorką cyklu „Errata do biografii”.
Peter Frey urodził się w 1957 roku w Bingen nad Renem. Studiował nauki polityczne, pedagogikę i romanistykę, po czym uzyskał tytuł doktora nauk humanistycznych. Już
w czasie studiów pracował w branży dziennikarskiej, dla rozgłośni Südwestrundfunk i gazety Frankfurter Rundschau. W 1985 roku dołączył do redakcji wiadomości ZDF „heute journal”. Relacjonował wydarzenia m.in. z Polski, Hiszpanii, Meksyku i Nikaragui. W latach 1988-1990 był osobistym asystentem redaktora naczelnego ZDF Klausa Bressera, od 2001 roku przez dziewięć lat kierował studiem ZDF w Berlinie, a w kwietniu 2010 roku sam został mianowany redaktorem naczelnym ZDF. Udziela się też społecznie, m.in. w organizacjach Misereor i Malteser Migranten Medizin oraz w Centralnym Komitecie Niemieckich Katolików. Peter Frey jest żonaty i ma córkę.
Tilla Fuchs urodziła się w Saarbrücken w 1978 roku. Tam w 1998 roku zrobiła maturę we francusko-niemieckim gimnazjum. W latach 1998-2002 studiowała na kierunku filologii francuskiej i literatury porównawczej w Bordeaux, Berlinie i Strasburgu. W 2004 roku zdobyła tytuł Master of Arts w dziennikarstwie kulturalnym na Uniwersytecie Sztuki w Berlinie. W 2005 roku wyruszyła w reporterską podróż przez Amerykę Łacińską, podczas której powstała długa dokumentacja na temat podróżowania frachtowcami oraz dokument o Diego Armando Maradonie. W latach 2006-2008 Tilla Fuchs pracowała w Paryżu jako niezależna dziennikarka radiowa. W tym czasie jej reportaże i audycje radiowe na tematy społeczno-kulturalne ukazywały się na antenie SR, rbb, Deutschlandfunk i Phoenix. W latach 2008-2009 była na stażu w Saarländischen Rundfunk, gdzie od 2009 roku pracuje na etacie jako reporterka, autorka dokumentów i moderatorka stacji SR2 Kulturradio.
Gerhard Gnauck urodził się w 1964 roku. Studiował historię Europy Wschodniej, slawistykę i nauki polityczne w Berlinie i Moguncji. Napisał pracę dyplomową o Rosji lat dziewięćdziesiątych pod kierunkiem Gesine Schwan. Należał do Międzynarodowego Towarzystwa Praw Człowieka (Internationale Gesellschaft für Menschenrechte IGFM). W latach 1995-1998 był redaktorem dziennika Frankfurter Allgemeine Zeitung we Frankfurcie nad Menem. Pracował także dla szwajcarskiego dziennika Neue Zürcher Zeitung. Od 1999 roku jest korespondentem dziennika Die Welt. Pisze relacje z Polski, Ukrainy i krajów bałtyckich. Mieszka w Warszawie. W 2004 roku napisał książkę o Warszawie zatytułowaną „Syrena auf dem Königsweg” (Syrena na Trakcie Królewskim). W 2009 roku w Polsce i w Niemczech ukazała się jego najnowsza książka pt. „Polskie lata” (Wolke und Weide: Marcel Reich-Ranickis polnische Jahre) poświęcona życiu Marcela Reicha-Ranickiego.
Gustav Gressel ukończył politologiczne studia pomagisterskie na Uniwersytecie w Salzburgu. Pracę doktorską obronił w Strategic Studies na wydziale wojskoznawstwa Uniwersytetu Narodowego Administracji Publicznej w Budapeszcie. Jest ekspertem od konfliktów zbrojnych i spraw wojskowości, polityki obronnej, obrony rakietowej, rozprzestrzeniania broni rakietowej, Europy Wschodniej i Rosji. Gressel należy do biura ECFR w Berlinie w charakterze Visiting Fellow przy Wider Europe Programm. Przed swoim wstąpieniem do ECFR w latach 2006-2014 Gressel pracował jako referent odpowiedzialny za politykę bezpieczeństwa i strategię w Biurze Polityki Bezpieczeństwa w austriackim ministerstwie obrony, a także jako współpracownik naukowy komisarza do spraw studiów strategicznych w tym samym ministerstwie w latach 2003-2006. Poza tym współpracował w charakterze doradcy naukowego z Międzynarodowym Instytutem Polityki Liberalnej w Wiedniu. Zanim rozpoczął swoją karierę akademicką przez pięć lat służył w austriackich siłach zbrojnych. Jest autorem licznych publikacji poświęconych problematyce polityki bezpieczeństwa i zagadnieniom strategicznym.
Magdalena Grzebałkowska – rocznik 1972. Mama. Historyczka. Reporterka. Sopocianka. Autorka książek: „Ksiądz Paradoks. Biografia Jana Twardowskiego”, „Beksińscy. Portret podwójny”, „1945. Wojna i pokój”.
Piotr Gursztyn, urodzony w 1970 roku, ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Dziennikarz, publicysta, historyk, od stycznia 2016 dyrektor TVP Historia. Wcześniej pracował m.in. w dziennikach Życie, Dziennik, Rzeczpospolita, tygodnikach Nowe Państwo, Uważam Rze i Do Rzeczy, Radiu Plus i Polskim Radiu RDC, telewizjach Puls, TVN, TV4, Polsat, Superstacja. Autor i współautor kilku książek, m.in. wyróżnionej kilkoma nagrodami „Rzeź Woli. Zbrodnia nierozliczona” (Warszawa 2014).
Elke Haferburg, aktualnie dyrektorka regionalnego publicznego radia NDR w Meklemburgii-Pomorzu Przednim, urodziła się w Stralsundzie. Po maturze studiowała pedagogikę, a następnie ukończyła studia korespondencyjne z archiwistyki. Po zdaniu egzaminu końcowego w 1982 roku została pracownikiem naukowym na Uniwersytecie w Greifswaldzie. Od 1986 roku pracowała w archiwum miejskim tego hanzeatyckiego miasta. W 1990 roku rozpoczęła współpracę z gazetą Greifswalder Tageblatt, począwszy od wolontariatu a skończywszy na pracy redaktora i kierowaniu pracą lokalnej redakcji gazety. W 1993 roku nawiązała współpracę ze Studiem Greifswald należącym do NDR. Na początku jeszcze jako niezależna dziennikarka, od 1994 roku jako członek redakcji, by w 1997 roku zostać jego szefową. W 1998 roku została dyrektorką Studia Rostock, które obok Studia Oldenburg jest największym regionalnym radiem w strukturze NDR. Od 2003 roku była dyrektorką programową i zastępcą dyrektora radia NDR w Szlezwiku-Holsztynie.
Agnieszka Hreczuk, urodzona w Gdyni, dorastała w Warszawie. Studiowała stosunki międzynarodowe w Warszawie, Sztokholmie i Bonn. Stypendystka Svenska Institutet i Konrad Adenauer Stiftung. Od 2007 roku pracuje jako reporterka z Polski, Niemiec i Europy Środkowowschodniej dla mediów niemieckich i polskich, m.in. dla „Tagesspiegla”, radia i telewizji Rundfunk Berlin und Brandenburg, „Polityki” i „Tygodnika Powszechnego”.
Fritz Jaeckel urodził się w 1963 roku we Flensburgu. Po maturze rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie w Pasawie, które zakończył zdając pierwszy prawniczy egzamin państwowy na Uniwersytecie w Heidelbergu w 1989 roku. Następnie w 1992 roku zdał drugi prawniczy egzamin państwowy w Stuttgarcie, po czym rozpoczął pracę w charakterze asystenta naukowego na Uniwersytecie w Münster, gdzie później się również doktoryzował. Fritz Jaeckel swoją karierę zawodową rozpoczął w 1994 roku podejmując pracę na stanowisku doradcy prawnego w Krajowym Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych Saksonii. W latach 1996-2002 był osobistym referentem prezydenta rejencji, a następnie kierownikiem referatu do spraw nadzoru komunalnego i kas oszczędnościowych przy prezydium rejencji w Lipsku. Potem sprawował różne funkcje w saksońskim ministerstwie spraw wewnętrznych, oraz w ministerstwie środowiska i rolnictwa, jak również w saksońskiej kancelarii państwowej. W latach 2008-2010 był szefem biura premiera Saksonii, a następnie kierował działem do spraw koordynacji prac wszystkich resortów saksońskiej kancelarii państwowej. Od 2012 roku był sekretarzem stanu w saksońskim ministerstwie środowiska i rolnictwa, aż w końcu po powodzi w czerwcu 2013 roku został szefem sztabu do spraw odbudowy w saksońskiej kancelarii państwowej.
Klaudiusz Kaufmann – pochodzący ze Śląska aktor teatralny, filmowy i dubbingowy. Absolwent Warszawskiej Akademii Teatralnej, który od debiutu w niemiecko-polskiej inscenizacji „Romea i Julii” w nadgranicznym Schwedt nad Odrą stale pojawia się w produkcjach obydwu krajów, kreując w Polsce role Niemców, a w Niemczech Polaków: „Hochzeitspolka”, „Joanna”, „Pfarrer Braun”, „Grossstadtrevier”, czy „Sprawiedliwi”. W 2015 zaczął również grać w pierwszej niemiecko-polskiej serii „Polizeiruf 110/Telefon 110”, która została bardzo dobrze przyjęta przez widzów w obu krajach. Współpracuje m. in. z Teatrem Narodowym w Warszawie, a także teatrami offowymi: Teatrem LA M.ORT i Teatrem A. Z olbrzymiej ilości dubbingowanych filmów na szczególną uwagę zasługują filmy z serii „Madagaskar”, gdzie jego głosem w polskiej wersji językowej przemawia zebra Marty. Od maja 2015 roku prowadzi pisanego po śląsku bloga kulinarnego: Chop w kuchni.
Peter Kumpfe urodził się w 1974 roku w Czechach, w Jabloncu nad Nysą. W latach 1993-1995 chodził do Wyższej Szkoły Średniej w Jabloncu, którą zakończył zdając egzamin dyplomowy. W latach 1995-1996 Kumpfe był dyrektorem regionalnym w ER Group Praha. Następnie w latach 1996-1997 pracował jako moderator w dziale produkcji Radia Triangl w Jabloncu. W latach 1997-1998 był prywatnym przedsiębiorcą. W latach 1998-1999 pracował w dziale marketingu w parku rozrywki Babylon w Libercu. Od 1999 do 2002 roku był moderatorem jak również producentem w Radio Evropa 2 w Libercu, a w latach 2002-2005 regionalnym korespondentem w TV Terra, także z Liberca. Od 2005 roku do dzisiaj pracuje jako niezależny producent, tłumacz i moderator.
Jerzy Margański urodził się w 1955 roku w Tarnobrzegu. Jest doktorem filozofii. Studia ukończył na Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach 1980-1989 był doktorantem na Uniwersytecie Alberta Ludwika we Fryburgu Bryzgowijskim. Od 1990 do 1995 roku pracował w Ambasadzie Rzeczypospolitej Polskiej w Bonn. Potem, do 2001 roku piastował kierownicze stanowiska w kilku różnych instytucjach: był dyrektorem Departamentu Europy Zachodniej w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, był szefem przedstawicielstwa Ambasady RP w Berlinie, oraz dyrektorem sekretariatu ministra spraw zagranicznych. W latach 2001-2005 był ambasadorem Rzeczypospolitej Polskiej w Bernie. Po powrocie ze Szwajcarii do roku 2008 był dyrektorem Departamentu Systemu Informacji, a następnie dyrektorem Departamentu Polityki Europejskiej w MSZ, oraz specjalnym doradcą w Departamencie Strategii i Planowania Polityki Zagranicznej. W latach 2008-2012 Jerzy Margański był ambasadorem Rzeczypospolitej Polskiej w Wiedniu, a od lutego 2013 roku jest ambasadorem RP w Berlinie.
Christoph von Marschall urodził się w 1959 roku we Fryburgu. Po zdaniu matury studiował historię Europy Wschodniej, nauki polityczne i geografię na uniwersytetach we Fryburgu, Moguncji i Krakowie. W 1988 roku doktoryzował się na uniwersytecie we Fryburgu broniąc pracy doktorskiej pt. „Narodowa autonomia Polaków w Monarchii Habsburskiej po 1867 roku”. Pracę w zawodzie dziennikarza zaczął w 1989 roku pisząc do Süddeutsche Zeitung o upadku żelaznej kurtyny i demokratycznych przemianach w Rumunii, Bułgarii i na Węgrzech. W 1991 roku przeniósł się do Berlina do redakcji Tagesspiegel, gdzie do roku 1995 pracował jako redaktor w dziale politycznym, a później w latach 1995-2005 jako szef działu opinii śledził proces transformacji ustrojowej, demokratyzacji i reform rynkowych krajów środkowoeuropejskich aż do ich integracji z Unią Europejską i wstąpienia do NATO. W 2001 roku otrzymał nagrodę Deutsch-Amerikanischer Kommentarpreis, a w 2005 roku Polsko-Niemiecką Nagrodę Dziennikarską za reportaż o Skierbieszowie, miejscowości, gdzie urodził się prezydent Republiki Federalnej Niemiec Horst Köhler. Miejscowość ta w okresie II Wojny Światowej służyła nazistom za swoisty poligon ich polityki germanizacyjnej. W latach 2005-2013 pracował jako korespondent w Stanach Zjednoczonych. W tym czasie pisał książki o Baracku Obamie i kulturowych różnicach pomiędzy Niemcami i Stanami Zjednoczonymi. Na jesieni 2013 roku powrócił do pracy w berlińskim Tagesspiegel jako „korespondent dyplomatyczny” w redakcji naczelnej. Jest jednym z założycieli Grupy Kopernika. Jest stałym komentatorem politycznym w radiu Deutschlandfunk i częstym gościem w programie telewizyjnym ARD-Presseclub.
Krzysztof Miszczak – od 2009 roku: polski Przewodniczący Forum Polsko-Niemieckiego (MSZ), polski Przewodniczący polsko-niemieckiej Grupy Roboczej „Zagadnienia prawno-historyczne/kultura pamięci” (MSWiA), przewodniczący Rady Fundacji Polsko-Niemieckie Pojednanie. Członek Stowarzyszenia Euro-Atlantyckiego (SEA). Studiował nauki polityczne, stosunki międzynarodowe, dziennikarstwo, filozofię i sinologię w Warszawie, Monachium i Londynie. Pracę magisterską i doktorat napisał na Uniwersytecie im. Ludwika Maksymiliana w Monachium, gdzie był pracownikiem naukowym w Instytucie Nauk Politycznych i Stosunków Międzynarodowych (Geschwister Scholl Institut). Był także pracownikiem naukowym Katedry Nauk Politycznych i Stosunków Międzynarodowych w Wyższej Szkole Technicznej w Karlsruhe, adiunktem w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie i na Uniwersytecie im. Kardynała Wyszyńskiego. W roku 2013 uzyskał habilitację na Uniwersytecie im. Adam Mickiewicza w Poznaniu. Profesor nadzwyczajny w Szkole Głównej Handlowej. Radca-Minister Pełnomocny, z-ca Ambasadora RP w RFN, kierownik Przedstawicielstwa Ambasady RP w Kolonii (RFN lata 1996-2001), dyrektor Departamentu Polityki Bezpieczeństwa Europejskiego MSZ RP (2001-2002). Od 2005-2007 dyrektor Departamentu Spraw Zagranicznych KPRM, dyrektor Departamentu Polityki Międzynarodowej KPRM, ponownie dyrektor Departamentu Spraw Zagranicznych KPRM. Od 2002 do 2006 dyrektor merytoryczny czasopisma Fundusze Europejskie. Od lutego 2008 dyrektor Biura Pełnomocnika Prezesa Rady Ministrów ds. Dialogu Międzynarodowego KPRM (pełnomocnikiem był wtedy Władysław Bartoszewski). Krzysztof Miszczak jest autorem pięciu książek i ponad 80 prac naukowych dotyczących szeroko pojętej problematyki stosunków międzynarodowych, polityki zagranicznej, polityki bezpieczeństwa i polityki obronnej (m.in. NATO, UE, USA, Niemiec, Polski, Chin Ludowych) oraz stosunków polsko-niemieckich.
Katarzyna Młyńczak-Sachs, doktor nauk politycznych. Stypendystka wielu międzynarodowych programów naukowych i badawczych. W ramach Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław 2016 odpowiada za relacje z partnerami zagranicznymi oraz promowanie Wrocławia poza granicami Polski. Zawodowo zajmuje się działaniami wspierającymi kulturę oraz zarządzaniem wydarzeniami artystycznymi. Współpracowała m.in. z Fundacją Krzyżowa dla Porozumienia Europejskiego, Instytutem Studiów Niemieckich Uniwersytetu w Amsterdamie czy Zakładem Narodowym im. Ossolińskich. Od wielu lat związana jest z Fundacją ART TRANSPARENT, której podstawową działalnością jest realizowanie wystaw sztuki współczesnej w przestrzeni publicznej.
Rolf Nikel jest ambasadorem Niemiec w Polsce od początku 2014 roku. Studiował politologię, ekonomię i prawo międzynarodowe we Frankfurcie, Stanach Zjednoczonych i Francji. Piastował wiele ważnych stanowisk w Urzędzie Kanclerza Federalnego oraz niemieckiej dyplomacji. Pracował w ambasadach w Moskwie, Nairobi, Waszyngtonie i Paryżu. Od roku 2006 do 2011 był zastępcą doradcy szefa rządu federalnego ds. polityki zagranicznej i bezpieczeństwa. Ostatnio był komisarzem rządu ds. kontroli zbrojeń i rozbrojenia.
Roman Nuck pracuje od 2013 roku jako korespondent MDR LFH Sachsen w Czechach i w Polsce. Jest również odpowiedzialny w imieniu rozgłośni za wspólne projekty transgraniczne. Wcześniej w Lipsku był redaktorem i reporterem w redakcjach MDR-aktuell oraz ARD-aktuell. W tym czasie współpracował z różnymi programami informacyjnymi przygotowywanymi przez obie telewizje m.in. Tagesschau czy Tagesthemen. Poza tym Roman Nuck pracował jako zagraniczny korespondent telewizji ARD w Pradze, równocześnie współpracując z czeską telewizją publiczną i radiem, jak również z polskim Radiem Wrocław. Roman Nuck od ponad 15 lat jest pracownikiem telewizji. W ramach tej pracy koordynuje w imieniu MDR polsko-niemiecko-czeskie projekty we współpracy z kolegami z polskiego i czeskiego radia i telewizji. Głównym celem tych wysiłków jest tworzenie i rozwijanie wspólnych programów radiowych i telewizyjnych.
Cornelius Ochmann urodził się w 1964. Jest specjalistą ds. polityki europejskiej, relacji UE-Rosja oraz Polski, Rosji, Ukrainy, Białorusi. Studiował na uniwersytetach w Moguncji i we Wrocławiu. Przebywał na pobytach badawczych w Moskwie i Jerozolimie (Hebrew University). W Fundacji Bertelsmanna pracował w latach 1994-2013, gdzie był m.in. odpowiedzialny za projekt International Bertelsmann Forum (IBF). Cornelius Ochmann doradzał Auswärtiges Amt i europejskim instytucjom w relacjach z krajami Europy Wschodniej. Od czerwca 2015 roku zasiada w Zarządzie Forum Darczyńców. Z uwagi na raporty przygotowywane w Fundacji Bertelsmanna ma doświadczenie w polityce międzynarodowej. Publikował w Polsce w Nowej Europie Wschodniej, jest członkiem Editorial Board w New Eastern Europe. Ostatni raport opracowany wspólnie z warszawskim ISP pt. „Polityka i życie codzienne. Niemieckie spojrzenie na Polskę i Rosję” ukazał się w lecie 2013 roku.
Mirosław Ostrowski – absolwent Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, kierunek telekomunikacja. Od początku kariery zawodowej związany z Radiem Wrocław, gdzie w latach 1993-2000 zasiadał w jego zarządzie. Obecnie dyrektor techniczny rozgłośni. W Szkole Głównej Handlowej w Warszawie ukończył studia podyplomowe na kierunku Zarządzanie Finansami i Marketing. Interesuje się nowoczesnymi technologiami związanymi z radiofonią tak analogową, jak i cyfrową. W 2009 roku uruchomił pierwszą w Polsce emisję radia cyfrowego w standardzie DAB+ we Wrocławiu i jest ciągle aktywny w procesie wdrażania radia cyfrowego w kraju. Reprezentuje Polskę w takich organizacjach jak International DMB Advancement Group, czy RadioDNS. Współpracuje z European Broadcasting Union, Digital Radio UK, Digital Radio Norway, Digitalradio.de – Project Office, Instytutem Fraunhofera i WorldDAB. Bierze czynny udział we wdrażaniu nowoczesnych technologii w radiofonii, łączących broadcasting i Internet. Fascynuje go radio hybrydowe i wykorzystanie platform mobilnych do uatrakcyjnienia przekazu radiowego. Doradca zarządu Polskiej Izby Radiodyfuzji Cyfrowej, członek Zespołu do spraw wdrożenia radia cyfrowego w Polsce przy Krajowej Radzie Radiofonii i Telewizji.
Aydan Özoguz urodziła się w 1967 roku w Hamburgu. Jej rodzice byli tureckimi handlowcami. Dorastała w hamburskiej dzielnicy Lokstedt. Po maturze w 1986 roku podjęła studia magisterskie na kierunku anglistyki. W 1989 roku Özoguz otrzymała niemieckie obywatelstwo. Zanim została deputowaną do niemieckiego Bundestagu przez ponad 15 lat aż do 2009 roku działała w hamburskiej Fundacji Körbera, gdzie zajmowała się koordynacją programów integracyjnych. Poza tym w latach 2001-2008 była członkiem Hamburskiej Rady Miasta. Özoguz angażuje się również w działalność pozaparlamentarną. Jest członkiem Stowarzyszenia Obywatelskiego Odenfelde, Stowarzyszenia im. Marie Schlei i Towarzystwa Turecko-Niemieckiego. Poza tym aktywnie wspiera PlanInternational. Aydan Özoguz jest mężatką. Ma córkę.
Przemysław Pacuła ma 39 lat i jest od października 2014 roku naczelnikiem Wydziału Bezpieczeństwa Sojuszniczego w Departamencie Analiz Strategicznych w Biurze Bezpieczeństwa Narodowego. W BBN pracuje od stycznia 2007 roku W okresie 2008-2010 pełnił funkcję naczelnika Wydziału Euroatlantyckiego, a w latach 2010-2014 był głównym specjalistą w Wydziale Bezpieczeństwa Sojuszniczego. Główne obszary jego zainteresowań to NATO oraz sytuacja bezpieczeństwa w Europie. Jest autorem licznych artykułów i analiz dotyczących zagadnień bezpieczeństwa międzynarodowego publikowanych w Kwartalniku BBN oraz Komentarzu Międzynarodowym Fundacji Pułaskiego. W 2002 roku uzyskał tytuł magistra w zakresie międzynarodowych studiów gospodarczych i politycznych w Szkole Głównej Handlowej. W latach 2003-2004 pracował w SGH jako asystent w Zakładzie Badań nad Gospodarką Amerykańską, a w okresie 2004-2006 był menedżerem ds. badań rynku i promocji w warszawskim oddziale Korea Trade Center.
Weronika Priesmeyer-Tkocz od 2009 roku jest kierowniczką programową w Akademii Europejskiej w Berlinie. Jest odpowiedzialna za plany i koncepcje oraz prowadzenie przygotowywanych seminariów, posiedzeń i spotkań dyskusyjnych. Główny punkt jej zainteresowań stanowią procesy proeuropejskie, demokratyzacyjne i związane z transformacją ustrojową zachodzące w krajach Europy Środkowej i Wschodniej, jak również niemiecka oraz europejska polityka wobec Wschodu i stosunki polsko-niemieckie. Ukończyła studia na wydziale stosunków międzynarodowych Uniwersytetu Wrocławskiego i politologię w Instytucie im. Otto Suhra na Wolnym Uniwersytecie w Berlinie (FU), gdzie w 2010 roku obroniła doktorat. Od 2008 roku jest wykładowcą w Instytucie Europy Wschodniej na Wolnym Uniwersytecie w Berlinie, gdzie na wykładach porusza aktualne problemy związane z integracją europejską. Regularnie występuje z odczytami, aktywnie uczestniczy w międzynarodowych projektach naukowych, często bywa moderatorką paneli dyskusyjnych podczas międzynarodowych konferencji naukowych.
Kaja Puto to urodzona w 1990 roku dziennikarka, redaktorka, tłumaczka. Zajmuje się Europą Środkowo-Wschodnią, Kaukazem Południowym, tematyką migracyjną i europejską. Publikuje między innymi w „Dzienniku Opinii”, „Gazecie Wyborczej Kraków”, „Ha!arcie”, „Nowej Europie Wschodniej”, „Polityce” i „Ricie Baum”. Współautorka w zbiorze reportaży „Mur. 12 kawałków o Berlinie” (Czarne) i „Obrażenia. Pobici z Polską” (Wielka Litera). Z wykształcenia kulturoznawczyni i filozofka, studiowała w Krakowie, Berlinie i Tbilisi. Stypendystka DAAD, Erasmus Mundus, FWPN i GFPS. Obecnie przygotowuje pracę magisterską poświęconą przemianom ideologicznym w kinie popularnym okresu polskiej transformacji w ramach studiów na MISH UJ. Autorka licznych wystąpień konferencyjnych oraz artykułów naukowych z zakresu politologii, filozofii i filmoznawstwa, drukowanych w czasopismach oraz publikacjach zbiorowych (m.in. „Literatura i kino. Polska po 1989”, „Literatura polska w świetle teorii Pierre'a Bourdieu. Podręcznik”). Redaktorka serii wydawniczej „Czyli nigdzie” i wiceprezeska wydawnictwa Korporacja Ha!art.
Róża Romaniec urodziła się w 1972 roku w Gliwicach. W latach 1993-1999 studiowała dziennikarstwo i nauki polityczne w Dortmundzie. Na początku swojej kariery zawodowej odbyła staż w kolońskiej redakcji Deutsche Welle, a następnie w latach 1996-2002 pracowała dla Deutsche Welle, Deutschlandfunk, WDR, HR i SWR jako autorka. Od 2002 do 2009 roku pracowała w Berlinie dla wielu różnych polskich mediów m.in. dla Telewizji Polonia czy Gazety Wyborczej. Ponadto w latach 2002-2016 była korespondentką redakcji polskiej DW w Berlinie, a w latach 2003-2015 redaktorką i moderatorką w RBB TV „Nachrichten aus Polen“ (Wiadomości z Polski). W latach 2006-2008 Róża Romaniec była przewodniczącą Stowarzyszenia Prasy Zagranicznej w Niemczech. Pisze scenariusze i reżyseruje filmy. Jest laureatką drugiej nagrody na Festiwalu Filmowym w Toruniu (2015), Polsko-Niemieckiej Nagrody Dziennikarskiej im. Tadeusza Mazowieckiego (2014), a także nagrody publiczności na festiwalu filmowym NURT w Kielcach (2013). Od marca 2016 roku Róża Romaniec jest dyrektorką redakcji Europy Środkowo-Wschodniej w Deutsche Welle.
Krystyna Rosłan-Kuhn ukończyła Wydział Telekomunikacji Politechniki Warszawskiej. W czasie swojej kariery zawodowej zajmowała odpowiedzialne stanowiska w Polskim Radiu, Telewizji Polskiej, w Biurze Studiów i Projektów Radia i Telewizji, w Krajowej Radzie Radiofonii i Telewizji, w Urzędzie Regulacji Telekomunikacji i Poczty, w Urzędzie Komunikacji Elektronicznej oraz jako Dyrektor Generalny w Polskiej Izbie Radiodyfuzji Cyfrowej. W 2006 roku przewodniczyła polskiej delegacji na Regionalną Konferencję Radiokomunikacyjną RRC-06 w Genewie. Posiada bogate doświadczenie w zakresie wdrażania naziemnej telewizji cyfrowej między innymi jako członek międzynarodowej grupy ekspertów, która opracowała strategię konwersji analogowo-cyfrowej w Chorwacji. Od sześciu lat pracuje ponownie w Krajowej Radzie Radiofonii i Telewizji w charakterze eksperta w zakresie technologicznych problemów radiofonii i telewizji. Ostatnie lata poświęciła na działania związane z wprowadzeniem radiofonii cyfrowej w Polsce. Była aktywnym członkiem Zespołu ds. radiofonii cyfrowej w KRRiT oraz współautorem dokumentu pt. Zielona księga cyfryzacji radia w Polsce. Od listopada 2015 roku jest członkiem zarządu organizacji WorldDAB, która wspiera wdrażanie radiofonii cyfrowej w Europie i na świecie.
Harald Roth studiował na wyższych uczelniach w Monachium, Fryburgu Bryzgowijskim, Heidelbergu i w Seattle w stanie Waszyngton w Stanach Zjednoczonych. Studiował historię najnowszą, teologię ewangelicką, a także wiedzę o Europie Wschodniej. Ukończył studia na uczelni w Monachium, gdzie w 1991 roku uzyskał magisterium, a w 1994 roku obronił doktorat. Tam również współpracował w latach 1989-1991 z Instytutem Węgierskim. W latach 1993-2007 był dyrektorem działającego przy Uniwersytecie w Heidelbergu Instytutu Siedmiogrodzkiego z siedzibą w Gundelsheim nad Neckarem. Następnie w latach 2007-2008 współpracował z Instytutem Południowo-Wschodnim mającym swoje siedziby w Monachium i Ratyzbonie. Od jesieni 2008 roku do wiosny roku 2013 kierował w Niemieckim Forum Kultury Europy Środkowej i Wschodniej działem historycznym i referatem krajowym zajmującym się sprawami dotyczącymi Europy Południowo-Wschodniej. Wykładał na uniwersytetach w Heidelbergu (1997-2003) i Ratyzbonie (2008). Harald Roth ma w swoim dorobku wiele publikacji na temat Siedmiogrodu, Węgier i o całym obszarze położonym w obrębie Dunaju i Karpat.
Aleksandra Rybińska – politolog, redaktor internetowego miesięcznika idei „Nowa Konfederacja”, publicystka portalu „wPolityce.pl” i tygodnika „wSieci”, członek zarządu Fundacji Macieja Rybińskiego. Urodzona w epoce późnego Gierka, zmuszona do emigracji za Jaruzelskiego, dorastała za Kohla w Niemczech i Thatcher w Wielkiej Brytanii. Później los zaprowadził ją nad Sekwanę, co stało się podczas pierwszej kadencji Chiraca. Wróciła nad Wisłę za rządów Jarosława Kaczyńskiego. Ukończyła studia magisterskie z zakresu polityki unijnej i prawa unijnego w Narodowym Instytucie Nauk Politycznych w Paryżu (Sciences-Po). Pracowała m.in. w niemieckim „Welt am Sonntag”, a także w dzienniku „Rzeczpospolita” i tygodniku „Uważam Rze”. Interesuje się wszystkim, co polityczne, w Polsce i za jej granicami, oraz ekonomią, kulturą i historią. Wciąż czeka na drugą Irlandię i rozpad strefy euro. W międzyczasie żyje sobie spokojnie i biega z psem po lesie.
Manfred Sapper studiował nauki polityczne, historię oraz socjologię na uniwersytetach we Frankfurcie nad Menem, w Sienie i w Moskwie. Obronił doktorat pisząc pracę o wpływie wojny w Afganistanie na społeczeństwo radzieckie.
Bernd Schekauski pracuje jako dziennikarz w Mitteldeutschen Rundfunk. Po studiach dziennikarskich w Lipsku swoją karierę rozpoczął od pracy dla nadającego w NRD na zagranicę Radio Berlin International. W 1990 roku powrócił do Lipska, gdzie był świadkiem narodzin MDR. Od tamtej pory występował tam w roli redaktora naczelnego, reportera, czy moderatora co wiele razy przydawało mu się podczas pracy za granicą (np. „Europ” w Paryżu, czy „Euronews” w Lyonie) Od 15 lat w Kulturradio MDR jest odpowiedzialny za dział polityki międzynarodowej.
Hermann Schmidtendorf mieszka w Berlinie. Swoją karierę dziennikarską rozpoczął w Neue Osnabrücker Zeitung (NOZ) i Münstersche Zeitung (MZ). Studiował języki słowiańskie i historię Europy Wschodniej, pracował m.in. dla dpa, Deutsche Welle, a przede wszystkim Deutschlandfunk. 1985-1989 rzecznik niemieckiego Zrzeszenia Muzyków Rock i Pop (DRMV). W latach 1997 i 2000 korespondent w Polsce dla Die Welt oraz autor korespondencji z Berlina dla dziennika Życie. Od 2010 roku dla TV ASTA w Pile, produkuje magazyn o kolejnictwie Kolejwizja, który przez re-emisję w innych stacjach telewizyjnych, zwłaszcza w Zachodniej Polsce, dociera do 500 tys. widzów. Jego zainteresowanie koleją doprowadziło do założenia w 1989 roku w Pile, wraz z PKP, istniejącego do dzisiaj warsztatu naprawy parowozów Interlok. W latach 2006-2011 zatrudniony w brytyjskiej firmie przewozowej Arriva, współdziałał przy uruchomieniu w województwie kujawsko-pomorskim pierwszych w Polsce prywatnych kolejowych przewozów pasażerskich. Jest tłumaczem technicznym i konsultantem różnych firm kolejowych.
Justyna Segeš Frelak jest absolwentką stosunków międzynarodowych w Szkole Głównej Handlowej i Studium Europy Wschodniej Uniwersytetu Warszawskiego. Od 2004 roku pracuje w Instytucie Spraw Publicznych, obecnie jako kierownik Programu Polityki Migracyjnej i starszy analityk. Zajmuje się problematyką polityki migracyjnej, emigracji Polaków do Unii Europejskiej i integracji imigrantów. Stypendystka International Visegrad Scholarship Programme i Open Society Institute. Od stycznia do marca 2012 roku przebywała jako visiting researcher w Centre on Migration, Policy and Society (COMPAS) w Oksfordzie. Jest autorką licznych publikacji i raportów publikowanych w Polsce i za granicą.
Tomasz Sikora – dziennikarz radiowy i wydawca programów informacyjnych w Radiu Wrocław i Radiu RAM. Redaktor naczelny portalu niemcy-online kierujący pracą 25 korespondentów i współpracowników. Autor i producent niemieckojęzycznego programu dla mniejszości niemieckiej w Polsce „Miteinander”. Współpracownik niemieckiego radia i telewizji MDR, współautor cotygodniowego programu „Mensch Nachbar!” w MDR1 Radio Sachsen. Pracownik akademicki w Willy Brandt Centrum. Moderator dyskusji panelowych po polsku, niemiecku i angielsku. Prowadzący scenę i konferansjer konferencji naukowych, spotkań firmowych, koncertów otwartych. Dwukrotny zdobywca Polsko-Niemieckiej Nagrody Dziennikarskiej i laureat grand prix konkursu reportażystów Komisji Europejskiej „Wspólna Europa”. Wcześniej, między innymi, autor podręcznika akademickiego, dziennikarz telewizyjny i prasowy.
Robert Skuppin urodził się w 1964 roku w Chamie w Bawarii. Studiował w Berlinie dziennikarstwo, politologię i historię. W 1988 roku podjął pracę w redakcji serwisów informacyjnych w Radio 100. Następnie pracował dla Radio4U (SFB) i Radio Fritz (ORB/rbb). Wspólnie z Helmutem Lehnertem Skuppin wymyślił program radiowy radioeins, który nadawany jest od 1997 roku. Z Volkerem Wieprechtem, wraz z którym jest pomysłodawcą audycji „Der schöne Morgen” (Miły poranek), przez ponad dziesięć lat prowadził audycje „Der Tag” (Dzień) i „Die schöne Woche” (Przyjemny tydzień). Skuppin jest wykładowcą na Uniwersytecie Bauhaus w Weimarze. Jest także autorem wielu książek. Od 2011 roku Robert Skuppin jest szefem programowym radioeins należącego do Rundfunk Berlin-Brandenburg (rbb).
Emilia Smechowski urodziła się w Polsce, w Wejherowie, w 1983 roku. Uczyła się śpiewu operowego i języków, by w końcu poświęcić się dziennikarstwu. Była na stażu w redakcji taz w Hamburgu, a potem przez lata redaktorką sonntaz, a następnie taz.am wochenende. Jest laureatką Niemieckiej Nagrody Reporterskiej oraz Dziennikarskiej Nagrody im. Konrada Dudena. Obecnie mieszka w Berlinie, gdzie pracuje jako dziennikarka niezależna. Publikuje m.in. na łamach die taz, stern, brand eins, GEO czy die ZEIT.
Barbara Stanisławczyk ukończyła Politechnikę Warszawską i Podyplomowe Studium Dziennikarskie na UW. Już w czasie studiów zaczęła pisać swoją pierwszą książkę – „Matka Hłaski”, która została wydana w 1991 roku. Pisała reportaże i drukowała je w „Po prostu”, „Tygodniku Solidarność”, „Kobiecie i Życiu”, „Pani”, „Twoim Stylu”. Pracując w prasie jednocześnie przygotowywała następną książkę – „Pajęczyna”. W książce nakreśliła społeczno-psychologiczne portrety funkcjonariuszy służby bezpieczeństwa średniej rangi. Pokazała mechanizm działania SB. Książka wyszła w 1992 roku, w ciągu trzech następnych lat powstały kolejne dwie książki. Pierwsza z nich to „Czterdzieści twardych”, opowieść o Polakach, którzy w czasie II Wojny Światowej ratowali Żydów. W 1998 roku ukazała się kolejna: „Miłosne gry Marka Hłaski”. W tym czasie Barbara Stanisławczyk przyjęła propozycję kierowania działem reportażu w miesięczniku „Pani” a następnie została jego redaktor naczelną. Prowadziła również warsztaty z reportażu w wyższej szkole Collegium Civitas, a obecnie prowadzi zajęcia z pisania w Podyplomowym Studium Public Relations UW. W 2004 roku ukazała się jej powieść „Od jutra” o pokoleniu Polaków dorastających w latach 80-tych, rok później zaś „Dziewczyny” o prostytucji we współczesnej Polsce. Pełniła funkcję redaktor naczelnej miesięcznika „Sukces”. Od 2016 Prezes Zarządu Polskiego Radia.
Joanna Maria Stolarek urodziła się w Dobrodniu na Górnym Śląsku. Na Uniwersytecie Eberharda Karola w Tybindze studiowała germanistykę, slawistykę i literaturę hiszpańskojęzyczną. Po studiach została wykładowcą germanistyki i iberystki. Pracowała także jako niezależna dziennikarka. Następnie została asystentem naukowym na wydziale prawa i ekonomii Wyższej Szkoły Ekonomii i Środowiska w Geislingen an der Steige (Badenia-Wirtembergia). Pracy redakcyjnej nauczyła się w lokalnej gazecie Geislingen Zeitung, będącej częścią koncernu prasowego Südwest Presse, gdzie na początku pracowała jako dziennikarz. Potem została redaktorem w dziale polityczno-ekonomicznym w centrali Südwest Presse w Ulm. Od 2013 roku Stolarek jest redaktorką działu politycznego ponadregionalnego dziennika Märkische Oderzeitung z siedzibą w Berlinie. Zajmuje się aktualnymi problemami społeczno-politycznymi w kraju i zagranicą, a więc także tymi, które mają miejsce w jej kraju ojczystym, w Polsce.
Izabela Surynt urodziła się w 1967 roku w Gdyni. Jest historykiem kultury i literatury niemieckiej, nauczycielem akademickim, specjalizującym się w zakresie literaturoznawstwa niemieckiego i komunikowania międzykulturowego. Studiowała filologię germańską i słowiańską na Uniwersytecie Humboldtów w Berlinie Wschodnim, Uniwersytecie Wrocławskim, RWTH Aachen. W 1990 roku podjęła pracę w Instytucie Filologii Germańskiej Uniwersytetu Opolskiego (do 1994 Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Opolu), gdzie w 1995 roku obroniła pracę doktorską poświęconą twórczości dziewiętnastowiecznej austriackiej pisarki Marie von Ebner-Eschenbach. Od 2004 roku związała się zawodowo z Uniwersytetem Wrocławskim; najpierw z Katedrą Germanistyki Centrum Studiów Niemieckich i Europejskich im. Willy’ego Brandta, od 2007 roku z Instytutem Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej, w którym kieruje Zakładem Komunikacji Międzykulturowej. W 2005 roku uzyskała stopień doktora habilitowanego na podstawie rozprawy o Gustavie Freytagu, a w 2011 roku nominację profesorską. Jej zainteresowania naukowe koncentrują się wokół zagadnień związanych z historią literatury i kultury niemieckiej XIX i XX wieku, oraz na stosunkach polsko-niemieckich, komunikowaniu międzykulturowym, badaniach nad pamięcią zbiorową. Zajmuje się również stereotypami, nacjonalizmem i kolonializmem. Jest autorką czterech monografii oraz wielu artykułów naukowych. W 2009 roku wyróżniona Nagrodą Societas Jablonoviana Uniwersytetu w Lipsku za kształtowanie polsko-niemieckiego dialogu naukowego oraz za książkę „Das 'ferne', 'unheimliche' Land. Gustav Freytags Polen”, Dresden (Thelem Verlag) 2004. Autorka wielu publikacji na temat stosunków polsko-niemieckich, a także pomysłodawczyni i redaktor naukowy leksykonu komunikowania polsko-niemieckiego pt. „Interakcje. Leksykon komunikowania polsko-niemieckiego”, Wrocław (ATUT) 2015.
Stanislaw Tillich urodził się 1959 w Neudörfel (Saksonia). W roku 1984 ukończył studia na Uniwersytecie Technicznym w Dreźnie jako dyplomowany inżynier ds. konstrukcji i technologii przekładni. Następnie pracował jako konstruktor w przedsiębiorstwie elektronicznym. W roku 1987 Stanislaw Tillich wstąpił do CDU. W latach 1987-1989 był pracownikiem a od maja 1989 zastępcą przewodniczącego rady powiatu Kamenz ds. handlu i zaopatrzenia. Potem założył własne przedsiębiorstwo. Od marca do października 1990 Stanislaw Tillich był członkiem pierwszej wybranej w wolnych wyborach Izby Narodowej NRD a w latach 1991-1994 obserwatorem w Parlamencie Europejskim. W latach 1994-1999 był członkiem Parlamentu Europejskiego, gdzie pracował jako zastępca przewodniczącego komisji budżetowej oraz urzędnik ds. raportów budżetowych Unii Europejskiej. Następnie Kurt Biedenkopf powołał go na stanowisko ministra ds. kwestii federalnych i europejskich w jego gabinecie. Jednocześnie Stanislaw Tillich pozostaje pełnomocnikiem Wolnego Państwa Saksonii przy Federacji. W maju 2002 Georg Milbradt mianował go szefem kancelarii państwowej, a w roku 2004 ministrem ds. środowiska i rolnictwa. Od września 2007 do maja 2008 Stanislaw Tillich był saksońskim ministrem finansów. Ponadto był przewodniczącym związku powiatowego CDU w Kamenz i 24 maja 2008 został wybrany na przewodniczącego saksońskiego CDU. Saksoński Landtag wybrał go 28 maja 2008 na szefa rady ministrów Wolnego Państwa Saksonii. Stanislaw Tillich jest Serbołużyczaninem wyznania rzymsko-katolickiego. Jest żonaty i ma dwójkę dorosłych dzieci.
Sandro Viroli urodził się w 1957 roku w Cesenie we Włoszech. Po ukończeniu studiów z zakresu ekonomiki i organizacji przedsiębiorstw w Saarbrücken rozpoczął w 1980 roku pracę jako dziennikarz w regionalnej rozgłośni publicznej Kraju Saary (Saarländischer Rundfunk). Od 1985 roku pracował w różnych redakcjach pierwszego programu telewizji niemieckiej ARD, zajmując się sprawami politycznymi i aktualnościami. Był także zaangażowany w transgraniczną współpracę z FR 3 w Lotaryngii i Luksemburgu. W ramach partnerstwa miast troszczył się przez wiele lat o współpracę telewizyjną pomiędzy Krajem Saary a NRD. Od grudnia 1991 roku pracuje dla niemieckiego publicznego nadawcy regionalnego MDR. W oddziale MDR w Turyngii był początkowo odpowiedzialny za magazyn krajowy. W 1995 roku został szefem telewizyjnych wiadomości MDR. Pięć lat później objął stanowisko szefa programowego codziennego programu telewizyjnego MDR, a od 2001 roku pełnił dodatkowo funkcję zastępcy dyrektora telewizji. Od października 2011 roku jest dyrektorem saksońskiego oddziału MDR. Pracował też dla nadawcy radiowo-telewizyjnego Rai Bozen oraz w wyższej szkole w Mittweidzie. Jest współautorem podręczników z dziedziny dziennikarstwa.
Jörg Wagner urodził się w 1958 roku. W latach 1982-1987 studiował wiedzę o teatrze w Berlinie i odbywał praktyki w telewizji, radiu i teatrze. Od 1987 roku pracował jako dziennikarz dla różnych mediów (DT64, Radio Brandenburg, radioeins, rbb Inforadio). Od 1997 roku jest moderatorem Medienmagazin, audycji radiowej w radioeins, radiu należącym do regionalnego publicznego nadawcy radiowo-telewizyjnego Rundfunk Berlin-Brandenburg (rbb). W roku 2006 został laureatem Nagrody im. Berta Donneppa, niemieckiej nagrody medialnej przyznawanej w dziedzinie publicystyki przez Stowarzyszenie Przyjaciół Nagrody im. Adolfa Grimme. Od 2010 roku Wagner prowadzi blog poświęcony ważnym wydarzeniom i tematom medialnym na wwwagner.tv.
Katarzyna Wielga-Skolimowska jest teatroznawcą, menadżerką i kuratorką między-narodowych projektów kulturalnych oraz dyplomatką kulturalną. Jest absolwentką studiów w warszawskiej Akademii Teatralnej na wydziale wiedzy o teatrze. Studiowała również w Szkole Nauk Społecznych przy Polskiej Akademii Nauk, gdzie jej wykładowcami byli m.in. prof. Maria Janion i Barbara Skarga. Od 2000 roku pracowała w Instytucie Adama Mickiewicza w Warszawie w obszarze międzynarodowej współpracy kulturalnej, m.in. jako kierowniczka projektów teatralnych, tanecznych oraz programów interdyscyplinarnych w ramach Polskiego Roku w Austrii (2002), w Hiszpanii (2002), we Francji (2004) i Roku Polsko-Niemieckiego (2005-2006). Jako pracowniczka Instytutu Adama Mickiewicza spędziła trzy lata w Tel Awiwie, gdzie jako kuratorka i koordynatorka uczestniczyła w ponad 180 polsko-izraelskich projektach kulturalnych. Podczas polskiej Prezydencji Rady Unii Europejskiej była odpowiedzialna za program kulturalny, w tym również za przygotowanie programowe Europejskiego Kongresu Kultury we Wrocławiu (2011). Jest kuratorką podczas festiwali teatralnych i autorką tekstów o współczesnym teatrze. Jest tłumaczką z języka angielskiego i niemieckiego, mówi biegle po hebrajsku. W ramach stypendium Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego Rzeczypospolitej Polskiej oraz DAAD studiowała na wydziale wiedzy o teatrze Wolnego Uniwersytetu w Berlinie. Od czerwca 2013 roku jest dyrektorką Instytutu Polskiego w Berlinie. Zastępczyni przewodniczącej berlińskiego oddziału EUNIC (European Union National Institutes for Culture).
Bartosz Wieliński urodził się w 1978 roku w Katowicach. Jest absolwentem Uniwersytetu Śląskiego i Międzynarodowej Szkoły Nauk Politycznych w Katowicach. W Gazecie Wyborczej pracuje od 1998 roku, obecnie w jej dziale zagranicznym. Zajmuje się tematyką niemiecką i europejską. W latach 2005-2009 był korespondentem GW w Berlinie.
Klaus Wittmann urodził się w 1946 roku w Lubece. Generał brygady w 2008 roku po 42 latach służby w Bundeswehrze przeszedł w stan spoczynku. Na jego karierę składa się służba w oddziałach komandosów (dowódca batalionu i brygady), okres akademicki (studia historyczne i obrona doktoratu z politologii, staż naukowy na International Institute for Strategic Studies w Londynie), służba wojskowa i polityczna w Ministerstwie Obrony Narodowej Niemiec, a także w kwaterze głównej NATO, jak również zajmowanie wysokich stanowisk w akademiach wojskowych w kraju (dyrektor naczelny Akademii Dowodzenia Bundeswehry) i zagranicą (dyrektor Academic Planning and Policy przy NATO Defense College w Rzymie). Liczne publikacje m.in. „Towards a new Strategic Concept for NATO” (NATO Defense College, Forum Paper 10, wrzesień 2010) i artykuły o polityce, strategii i NATO. Wittmann jest Senior Fellow Aspen Institute Deutschland i wykładowcą na Uniwersytecie w Poczdamie. Należy do kuratorium komitetu Trójkąta Weimarskiego.
Kinga Wołoszyn-Kowanda, dokumentalistka i dziennikarka Telewizji Polskiej. Jest wykładowcą na Uniwersytecie Wrocławskim oraz autorką polskich i zagranicznych produkcji radiowych i telewizyjnych (m.in. polsko-niemieckiego programu „Kowalski i Schmidt”). Jest laureatką nagrody za „Ciepło-zimno” w XIV edycji Ogólnopolskiego Przeglądu i Konkursu Telewizyjnego PIK w Gdańsku w 2007 roku. Otrzymała wyróżnienie w kategorii vivre l’Europe Prix Circom Regional za polsko-niemiecki magazyn „Z drugiej strony” (2010), a także wyróżnienie Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich im. Jerzego Zieleńskiego za program „Rozmówki polsko-czeskie” (2011). Była nominowana do XI i XIV Polsko-Niemieckiej Nagrody Dziennikarskiej za reportaż „Jestem Karla z Breslau” (2008) oraz film dokumentalny „Dziewczęta z Auschwitz” (2011). Laureatka „Złotej Szabli” – głównej nagrody w Konkursie Filmów Dokumentalnych Międzynarodowego Festiwalu Filmów Historycznych i Wojskowych w Warszawie (2011 i 2012) za film „Dziewczęta z Auschwitz” oraz film „Urodzeni dla Rzeszy”. Za ten sam film dostała nagrodę Srebrny NURT podczas Ogólnopolskiego Przeglądu Form Dokumentalnych NURT 2012 w Kielcach. Wyróżniona nagrodą Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich im. Macieja Łukasiewicza „za publikacje na temat współczesnej cywilizacji i kultury”. W 2011 roku w ramach IAWRT otrzymała nagrodę specjalną na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Dokumentalnych w Malezji (International Documentary Awards). Stypendystka Fundacji Roberta Boscha, Fundacji Hannsa Seidla, Medien Campus Bayern, organizacji Journalistinnenbund oraz dwukrotnie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (roczne stypendium z Funduszu Promocji Twórczości 2009/2010 oraz Młoda Polska 2013).
Piotr Ziembicki urodził się w 1972 roku w Zielonej Górze. Jest absolwentem Politechniki Zielonogórskiej, specjalizuje się w dyscyplinie Inżynieria Środowiska. Aktualnie pracuje na stanowisku adiunkta w Instytucie Inżynierii Środowiska Uniwersytetu Zielonogórskiego. Jego zainteresowania badawcze obejmują zagadnienia związane z projektowaniem, symulacją i optymalizacją systemów ciepłowniczych, źródeł energii, instalacji grzewczych i klimatyzacyjnych. Aktualnie prowadzone prace badawcze koncentrują się na optymalizacji gospodarki energetycznej, a także poszukiwaniu metod podnoszenia efektywności energetycznej budynków, sieci i instalacji, przy jednoczesnym obniżaniu emisji zanieczyszczeń. Autor lub współautor ponad 70 publikacji polskich i zagranicznych, współautor oraz redaktor naukowy monografii. Wykonawca oraz kierownik projektów naukowych finansowanych ze środków NCBiR oraz UE.