W żadnym innym państwie europejskim telewizja publiczna nie ma tak wysokiej oglądalności jak w Polsce. W 2009 roku TVP ( w tym program pierwszy, drugi, TVP Info i kanały tematyczne) miała około 40-procentowy udział w rynku. Prywatnym stacjom telewizyjnym jak dotąd nie udało się pokonać lidera. To odróżnia rynek polski od czeskiego, węgierskiego i słowackiego. Jednak nie wygląda na to, by sukces TVP potrwał jeszcze długo ? spada poziom oglądalności, wpływy z reklam są coraz mniejsze, a system ściągania należności za abonament radiowo-telewizyjny jest wciąż niedoskonały. Podobnie jak w roku 2008 również i w 2009 publiczna telewizja zanotowała straty. Wyniosły one 200 milionów złotych.

Długoletnia tajemnica sukcesu telewizji publicznej wynika z dwóch różnych źródeł finansowania. Pierwszym stałym źródłem przychodów jest abonament telewizyjny (w 2009 roku wyniósł 300 milionów złotych, w 2008 ? 421,1 milionów złotych), drugim ? zyski z reklam (w 2009 roku: 1,1 mld złotych, w 2008 roku: 1,375 mld złotych). Strata została spowodowana niskimi wpływami z abonamentu ? tylko co drugi Polak płaci abonament radiowo-telewizyjny. Przewiduje się, że w roku 2010 długi telewizji publicznej będą jeszcze większe.

Do tego TVP musi stawić czoła jeszcze innym problemom: jednym z nich jest tzw. ?upolitycznienie? mediów publicznych. Zarząd firmy zmienia się wraz ze zmianą rządów. W latach 2000-2009 telewizja publiczna miała ośmiu dyrektorów. Był nim m. in. publicysta Bronisław Wildstein, Piotr Farfał, a od końca 2009 Romuald Orzeł. Nowa ustawa medialna miała być w 2009 roku środkiem zaradczym na to zjawisko i uniezależnić TVP od polityki, ale wysiłki te zostały udaremnione za sprawą prezydenckiego weta. Do odrzucenia weta potrzebna była większość 3/5 głosów, ale SLD wsparło prezydenta.

Innym problemem jest komercjalizacja programu (problem tzw. misji telewizji publicznej). Zdaniem państwowego brytyjskiego organu kontrolującego i nadzorującego rynek mediów Ofcom (Office of Communications) połowę programu TVP wypełniają filmy fabularne. Tylko jeden procent stanowią programy edukacyjne. Nieprzekonujące jest przy tym przeniesienie programów edukacyjnych do kanałów tematycznych ? z powodu poniesionych strat telewizja publiczna w 2010 roku tam będzie szukać oszczędności. W ten sposób zmniejszono już budżet przeznaczony na program TVP Kultura ? z 20 do 5 milionów złotych. TVP chce oszczędzić na programach dla dzieci ? w 2010 roku nadawane będą tylko powtórkowe odcinki ?Domisiów? ? ulubionego serialu dla dzieci w wieku przedszkolnym, a nadawany od 1972 roku ?Teleranek? z powodu problemów finansowych przestał być wyświetlany.

Historia, struktura, nadawanie

TVP rozpoczęła nadawanie 30 kwietnia 1956 roku. W 1994 roku z TVP utworzono spółkę akcyjną. TVP nadaje dwa programy o zasięgu ogólnopolskim: TVP1 i TVP2. Siedziba TVP od 1969 roku mieści się przy ulicy Woronicza w Warszawie. Od początku 2009 roku TVP mieści się w nowym gmachu zwanym ?Wieżą Babel?, wybudowanym tuż obok starej siedziby. Jego koszt wyniósł ok. 200 milionów złotych.

Od 1993 roku TVP nadaje program TV Polonia. Jest to kanał satelitarny skierowany głównie do Polaków mieszkających za granicą. Programy nadawane są w języku polskim z angielskimi napisami. Do TVP należą także takie kanały jak: TVP Kultura (od 2005 roku), TVP Sport (od 2006), TVP Historia (od 2007 roku) i TVP Info (od 2007 roku). Od grudnia 2007 roku TVP nadaje w Białorusi także program satelitarny BelSat.

Telewizja Polska posiada oprócz tego 16 studiów regionalnych. Pierwsze studio powstało w 1956 roku w Łodzi, ostatnie ? w Bydgoszczy w 1993 roku. Nie przynoszą one jednak takich zysków jak potentaci medialni w Niemczech, np. Bayerischer Rundfunk czy WDR. Pod koniec lat 50. zaczęły nadawać programy o zasięgu ogólnokrajowym oraz regionalnym, w tym programy informacyjne, m. in. ?Kronikę? i ?Kurier?, a także teleturnieje i telewizyjne spektakle teatralne. Od 1993 do końca 2007 roku programy były nadawane na kanale trzecim (TVP3), który 6 października 2007 przekształcił się w stację informacyjną TVPInfo.

26.02.2010 | ? Fundacja Współpracy Polsko-Niemieckiej