Dmitrij Babicz urodził się 23 sierpnia 1970 roku. W 1992 roku ukończył dziennikarstwo na Uniwersytecie Moskiewskim (MGU). W latach 1990-1996 pracował jako korespondent polityczny największego dziennika rosyjskiego "Komsomolskaja Prawda," którego nakład pod koniec XX wieku przekroczył 20 milionów egzemplarzy. W latach 1996-1999 był dziennikarzem programu telewizyjnego Obozrevatel w TV6 w Moskwie. W 2000 roku otrzymał nagrodę agencji informacyjnej TASS za wkład w wymianę informacji między Rosją a Europą Środkowo-Wschodnią i za rozwijanie współpracy mediów rosyjskich i ukraińskich. Od 2003 roku pracuje jako analityk w magazynie "Russia Profile" oraz w Rosyjskiej Agencji Informacyjnej RIA Novosti. Jest autorem licznych publikacji o Polsce w prasie rosyjskiej i o Rosji w prasie polskiej.

Dorota Bukowska urodziła się 24 kwietnia 1974 roku w Skwierzynie w województwie lubuskim. Studiowała na Wydziale Nauk Politycznych Uniwersytetu Szczecińskiego. Na pierwszym roku studiów rozpoczęła współpracę z lokalnym Radiem Gorzów, gdzie przez 9 lat była reporterką i prowadziła programy. Od 1999 roku jest dziennikarką gorzowskiego oddziału Telewizji Polskiej. Od 2000 roku stale współpracuje z redakcją Wiadomości TVP 1. Przygotowuje newsy, felietony i reportaże dla oddziału TVP w Gorzowie. Zrealizowała m. in. cykl reportaży pt. "Osiem stopni strachu" na temat dramatycznych skutków trzęsienia ziemi w chińskiej prowincji Syczuan. Od marca 2010 roku jest wydawcą programu regionalnego oddziału TVP w Gorzowie. W latach 2000, 2001, 2002 zdobywała wyróżnienia i nagrody w konkursach dziennikarskich organizowanych przez Stowarzyszenie Dziennikarzy RP w Zielonej Górze. W 2005 roku otrzymała tytuł Dziennikarza Roku w konkursie organizowanym przez to samo stowarzyszenie.

Jarosław Flis urodził się w 1967 roku. Ukończył socjologię na Uniwersytecie Jagiellońskim i tam obronił doktorat z zakresu zarządzania. Jest wykładowcą na Wydziale Zarządzania i Komunikacji Społecznej UJ. Specjalizuje się w dziedzinie public relations, socjologii polityki i zarządzania instytucjami publicznymi. Szczególnie interesują go instytucjonalne uwarunkowania komunikowania publicznego oraz wpływ komunikowania na zarządzanie instytucjami publicznymi. Bada wpływ prawa wyborczego na zachowania polityków i wyborców - jest ekspertem nadzwyczajnej komisji sejmowej do spraw kodeksu wyborczego. Pracował m.in. w charakterze rzecznika prasowego Prezydenta Miasta Krakowa (1993/1997), doradcy w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów (1998/1999) i w Urzędzie Marszałkowskim Województwa Małopolskiego (1999/2003). Przygotowywał i brał udział w realizacji procesu uspołecznienia Strategii Rozwoju Województwa Małopolskiego (2000, 2004) oraz cyklu warsztatów doskonalących postępowanie w sytuacjach kryzysowych dla Państwowej Straży Pożarnej (2004/2006). Jest autorem książki "Samorządowe Public Relations" oraz artykułów na łamach "Rzeczpospolitej", "Gazety Wyborczej", "Dziennika", "Polski The Times", a także prasy branżowej. Jest także publicystą "Tygodnika Powszechnego" i stałym komentatorem TVP, TVN i Polsatu, prasy codziennej i tygodników opinii.

Gerhard Gnauck urodził się w 1964 roku. Studiował historię Europy Wschodniej, slawistykę i nauki polityczne w Berlinie i Moguncji. Napisał pracę dyplomową o Rosji lat dziewięćdziesiątych pod kierunkiem prof. dr. hab. Gesine Schwan. Należał do Międzynarodowego Towarzystwa Praw Człowieka (Internationale Gesellschaft für Menschenrechte IGFM). W latach 1995-1998 był redaktorem dziennika "Frankfurter Allgemeine Zeitung" we Frankfurcie nad Menem. Pracował także dla szwajcarskiego dziennika "Neue Zürcher Zeitung". Od 1999 roku jest korespondentem dziennika "Die Welt". Pisze relacje z Polski, Ukrainy i krajów bałtyckich. Mieszka w Warszawie.W 2004 roku napisał książkę o Warszawie zatytułowaną "Syrena auf dem Königsweg" ("Syrena na Trakcie Królewskim"). W 2009 roku w Polsce i w Niemczech ukazała się jego najnowsza książka pt. "Polskie lata" ("Wolke und Weide: Marcel Reich-Ranickis polnische Jahre") poświęcona życiu Marcela Reicha-Ranickiego.

Bernd Hilder urodził się 9 kwietnia 1959 w Bückeburgu. Zdał egzamin maturalny i ukończył studia prawnicze i nauki polityczne. W 1982 roku został najpierw niezależnym dziennikarzem, a potem redaktorem ds. polityki w stacji telewizyjnej Freies Berlin (obecnie RBB). Pod koniec lat 80. przebywał w Waszyngtonie jako korespondent radiowy SFB i innych publicznych stacji radiowych. W roku 1990 znalazł się w Mexico-City jako korespondent radiowy ARD na Amerykę Łacińską. Po powrocie z Meksyku od 1 lipca 1995 objął funkcję kierownika redakcji "Schaumburger Nachrichten" (spółka-córka wydawnictwa Madsack). 1 lipca 1998 roku został jej redaktorem naczelnym, a 1 listopada 2000 " redaktorem naczelnym gazet "Göttinger Tageblatt" i "Eichsfelder Tageblatt". W roku 1986 otrzymał nagrodę im. Kurta Magnusa. Od 1 listopada 2003 jest redaktorem naczelnym gazety "Leipziger Volkszeitung". W roku 2006 zaproszono go do grona jury nagrody dziennikarskiej im. Theodora Wolffa. Od marca 2007 jest członkiem Niemieckiej Rady Prasowej, w latach 2008/2010 był zastępcą jej rzecznika, a od marca 2010 jest rzecznikiem Rady Prasowej.

Britta Hilpert urodziła się w roku 1966 w Hamburgu. Ukończyła szkołę techniki radiowej (Schule für Rundfunktechnik SRT) w Norymberdze, studiowała historię w Anglii i Francji. W latach 1986-1992 pracowała w ośrodkach telewizyjnych Europa TV, RIAS TV, NDR i Sat 1. Od roku 1992 pracuje dla ZDF: zajmuje się współpracą redakcyjną z ośrodkami radiowo-telewizyjnymi w Londynie i Brukseli, jest reporterką dla programów "WISO" i "heute-journal". Pracuje także dla ośrodka radiowo-telewizyjnego Hesji, kieruje ośrodkiem radiowo-telewizyjnym Kraju Saary, jest korespondentką w Brukseli, kieruje studiem regionalnym w Moskwie, a od roku 2008 jest szefową krajowego ośrodka radiowo-telewizyjnego w Brandenburgii.

Roman Kabaczij urodził się 3 marca 1978 roku w Kijowie. Ukończył Wydział Historyczny Państwowego Uniwersytetu Pedagogicznego w Chersoniu. W latach 2001 - 2005 na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie przygotowywał doktorat, który obronił w 2007 roku. W latach 2000-2008 jako dziennikarz współpracował z redakcjami wielu czasopism, m. in. z pismami: "Ukrajina Mołoda", "Politik Hall", a także z warszawskim pismem "Nasze Słowo", gazetą lwowską "Lwiwska Hazeta" oraz czasopismem "Ukrajińskyj Żurnal" (Praha, Prešov, Warszawa). W latach 2006-2007 był redaktorem programu Nowyj Czas w telewizji NBM (5 kanal). W 2007 roku był redaktorem działu historia i nauka w tygodniku "Ukrajinśkyj Tyżdeń" wydawanym w Kijowie. 2006-2007). W latach 2005-2006 był stypendystą na Wydziale Filozofii Uniwersytetu w Preszowie na Słowacji i tam w ramach stypendium Funduszu Wyszehradzkiegorealizował projekt "Portret socjokulturalny Ukraińców-Rosjan na Słowacji, którzy po przesiedleniu powrócili na na Ukrainę w latach 60. XX wieku". W latach 2001-2005 otrzymywał także stypendium doktoranckie w Europejskim Kolegium Polskich i Ukraińskich Uniwersytetów w Lublinie, w roku 2003 był stypendystą XIII Szkoły Letniej Uniwersytetu Warszawskiego w ramach programu "Migracje i deportacje w XX wieku" i w tym samym roku przebywał w Warszawie i Mozyrzu w ramach programu Ośrodka Badań nad Tradycją Antyczną (OBTA) "Pogranicze polsko-białorusko-ukraińskie: historia, język i kultura mieszkańców". W latach 2001-2005 działał w Stowarzyszeniu Historyków Europejskiego Kolegium Polskich i Ukraińskich Uniwersytetów. Jest autorem 18 artykułów naukowych i około 100 publicystycznych. Interesuje się psychologią historyczną i ukraińskim folklorem archaicznym.

Paweł Kowal urodził się 22 lipca 1975 r. w Rzeszowie. W latach 1994-1998 studiował na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 1998"2000 pracował w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, był m. in. naczelnikiem wydziału w Departamencie Spraw Zagranicznych Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. Od 2000 do 2001 roku pełnił obowiązki dyrektora Departamentu Współpracy z Zagranicą i Integracji Europejskiej Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W latach 2002-2005 był radnym na warszawskiej Ochocie. W 2005 roku wystartował w wyborach do Sejmu RP. Był posłem na Sejm V kadencji. W latach 2005-2006 był wiceprzewodniczącym Klubu Parlamentarnego Prawa i Sprawiedliwości oraz przewodniczącym Sejmowej Komisji Kultury i Środków Przekazu i członkiem Sejmowej Komisji Spraw Zagranicznych. Od lipca 2006 do listopada 2007 roku był wiceministrem w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Współtworzył koncepcję Muzeum Powstania Warszawskiego oraz Centrum Myśli Jana Pawła II w Warszawie. Jest pracownikiem Instytutu Studiów Politycznych PAN. Od 2009 roku jest posłem do Parlamentu Europejskiego i zajmuje się m. in. kwestiami stosunków Unii Europejskiej z krajami byłego ZSRR, głównie z Ukrainą.

Roman Kurkiewicz urodził się w 1962 roku. Studiował filozofię. Od 1979 roku pracuje jako dziennikarz i redaktor. W latach 1989-95 był redaktorem "Gazety Wyborczej", założył Magazyn Kolorowy "Gazety Wyborczej" (późniejszy Duży Format) i był jego wiceszefem. W latach 1995-96 był szefem publicystyki Programu II TVP. W latach 2000-2001 pracował jako redaktor programowy TV4, a w roku 2001 był redaktorem "Newsweeka Polska". W 2002 roku był redaktorem naczelnym tygodnika "Przekrój", następnie w latach 2003-2004 " zastępcą redaktora naczelnego "Życia Warszawy". W latach 2004-2006 realizował program Radio Czuły Barbarzyńca w radiu PiN. Był redaktorem i współtwórcą wielu programów telewizyjnych, m. in. TOK SZOK-u w TVP2, Summy zdarzeń Jacka Żakowskiego w TVP1. Jego teksty znalazły się m.in. w "Polityce" i "Krytyce Politycznej". W 2009 roku został nominowany do nagrody Polskiej Izby Książki. Wykłada dziennikarstwo w Collegium Civitas w Warszawie i na Uniwersytecie Warszawskim.

Kai-Olaf Lang urodził się w 1967 roku. Jest współpracownikiem naukowym Fundacji Nauki i Polityki (Stiftung Wissenschaft und Politik) w Berlinie, gdzie należy do grupy badawczej ds. integracji europejskiej. Specjalizuje się w procesach rozszerzania UE i w wybranych aspektach europejskiej polityki sąsiedztwa, a także w polityce europejskiej, zagranicznej i w polityce bezpieczeństwa krajów Europy Środkowo-Wschodniej, w tym Polski, Czech i Słowacji.

Cornelius Ochmann urodził się w 1964 roku. Studiował germanistykę, politologię, historię Europy Wschodniej i slawistykę na uniwersytetach we Wrocławiu i w Moguncji, odbywał pobyty naukowe w Kijowie i w Mo-skwie. Od 1994 roku jest ekspertem Fundacji Bertelsmanna, specjalizuje się w tematyce Europy Środkowej i Wschodnie, zwłaszcza Polski, Rosji, Ukrainy i Białorusi. Jest odpowiedzialny za sprawy związane z rozsze-rzeniem Unii Europejskiej na Wschód, stosunki UE z Rosją i partnerstwo wschodnie. Ponadto odpowiada za Międzynarodowe Forum Bertels-manna. Mówi płynnie po polsku, rosyjsku i angielsku.

Andrij Portnov od 2007 roku jest redaktorem naczelnym czasopisma "Ukraina Moderna" w Kijowie. Jest absolwentem historii na Uniwersytecie Dniepropietrowskim oraz kulturoznawstwa na Uniwersytecie Warszawskim. W 2005 roku obronił doktorat poświęcony emigracji ukraińskiej w II Rzeczypospolitej. Przebywał jako pracownik naukowy w niemieckim Uniwersytecie w Trewirze i w Centrum Badań nad Holocaustem w Amsterdamie. Wygłaszał wykłady na Uniwersytecie w Helsinkach. Pracował w telewizji ukraińskiej, był jednym z twórców tygodnika Ukrainskyj Tyzhden. Opublikował ponad 100 artykułów o politykach pamięci i systemach edukacyjnych w postkomunistycznej Europie w takich czasopismach jak "Nowa Europa Wschodnia", "Krytyka", "Neprikosnovennyj Zapas", "Ab Imperio", "Belaruski Gistaryczny Agliad".

Jan Rzymełka urodził się w 1952 roku w Katowicach. Ukończył studia geologiczne na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie i filozoficzne na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1980 roku obronił doktorat na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Od sierpnia 1980 roku pełnił funkcje w strukturach NSZZ Solidarność, m. in. przewodniczył Komisji Wydziałowej i był wiceprzewodniczącym Komisji Zakładowej NSZZ Solidarność Uniwersytetu Śląskiego. W stanie wojennym został internowany. W 1989 roku zakładał Komitet Obywatelski Regionu Śląsko-Dąbrowskiego. Począwszy od 1989 roku kilkukrotnie sprawował mandat posła na Sejm. W 1994 roku został radnym Rady Miejskiej Katowic, a w 1998 roku był radnym Sejmiku Województwa Śląskiego. Należał do Kongresu Liberalno-Demokratycznego i Unii Wolności, w której był m. in. wiceprzewodniczącym Forum Ekologicznego i członkiem władz regionalnych. Od 2002 roku jest członkiem Platformy Obywatelskiej i od 2008 roku przewodniczy Polsko-Niemieckiej Grupie Międzyparlamentarnej. Jest także członkiem Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy. Jest członkiem wielu instytucji ekologicznych w kraju i na świecie. Jego pasją jest ekologia i geologia. Od 1977 roku jest zatrudniony jako nauczyciel akademicki na Uniwersytecie Śląskim, gdzie prowadzi wykłady z geologii.

Dietrich Schröder urodził się 21 lutego 1961 roku w Waltershausen w Turyngii. W latach 1982"1986 studiował dziennikarstwo w Lipsku i Moskwie, następnie rozpoczął pracę redaktora: początkowo w gazecie "Neuer Tag", a od roku 1990 " w "Märkische Oderzeitung" we Frankfurcie nad Odrą. Od 1992 roku jest w tej redakcji redaktorem ds. sąsiedztwa polsko-niemieckiego. Był współinicjatorem polsko-niemieckiego Klubu Dziennikarzy "Unter Stereotypen/Pod Stereotypami". W roku 1995 został wyróżniony nagrodą im. Theodora Wolffa za reportaż o wyjściu oddziałów radzieckich z Brandenburgii, a w roku 1996 " wraz z dziennikarką Beatą Bielecką ze Słubic " za doniesienia o samowoli policji na obszarach przygranicznych otrzymał nagrodę Strażnika Prasy Codziennej ("Wächter-Preis der deutschen Tagespresse"). Inne wyróżnienia, którymi go uhonorowano, to Dyplom Europejski Kraju Związkowego Brandenburgii, Dyplom Euroregionu "Pro Europa Viadrina". Wiele jego tekstów można znaleźć na stronie internetowej Klubu Dziennikarskiego: www.transodra-online.net.

Christoph Steegmans urodził się w 1971 roku w Essen. Jest żonaty i ma dwoje dzieci. Jest zastępcą rzecznika rządu Republiki Federalnej Niemiec. Podczas studiów był niezależnym współpracownikiem gazety "Neue Rhein Zeitung" (NRZ) i dziennika "Bonner Generalanzeiger". W latach 1995"1997 był asystentem w Katedrze Historii Uniwersytetu w Bonn. W roku 1999 uzyskał tytuł doktora filozofii. Od roku 1996 pracował dla Guida Westerwellego: początkowo w jego biurze poselskim, a potem w biurze sekretarza generalnego FDP odpowiadał za public relations i kontakty z mediami. W roku 2001 został zastępcą rzecznika FDP. Od roku 2006 kierował biurem prasowym frakcji FDP w Bundestagu. Od października 2009 roku jest zastępcą rzecznika rządu Republiki Federalnej Niemiec i zastępcą kierownika Urzędu Prasy i Informacji rządu Republiki Federalnej Niemiec.

Joanna Skonieczna jest dziennikarką radiową. Od 15 lat związana z Polskim Radiem Szczecin. Od początku pracy zawodowej jest związana m.in. z Polsko-Niemieckim Klubem Dziennikarzy Pod StereoTypami. Od dwóch lat kieruje zespołem tworzącym audycje międzynarodowe realizowane przez szczecińskich dziennikarzy dla europejskiej sieci EuRaNet. Programy emitowane są w regionalnym Polskim Radiu Szczecin i w miejskim radiu Szczecin FM " pierwszym radiu na pograniczu polsko-niemieckim, które nadaje również w języku niemieckim. Jest autorką wielu audycji, m.in "Przystanek granica", "Bez pikielhauby i rogatywki" i reportaży, m.in. "Polski chlebek to jest to", "Krótka historia wielkiej miłości", dokumenujących codzienność pogranicza oraz zmiany zachodzące w relacjach polsko-niemieckich.

Agnieszka Szymańska urodziła się w 1972 roku w Krakowie. Jest politologiem i medioznawcą. Jej zainteresowania naukowe skupiają się wokół wzajemnych relacji mediów i polityki, ze szczególnym uwzględnieniem zagadnienia dyplomacji medialnej a także czynników wpływających na jakość medialnego obrazu rzeczywistości. Pracuje jako adiunkt w Zakładzie Komunikowania Politycznego i Mediów Instytutu Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Od 2008 r. pełni funkcję wicedyrektora Instytutu Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Napisała wiele prac z zakresu komunikacji perswazyjnej i politycznej, m.in. Pomost medialny. Rola mediów w międzynarodowej komunikacji politycznej, WUJ 2009 (wspólnie z Agnieszką Hess).

Paweł Świeboda ukończył Londyńską Szkołę Ekonomii i Politologii (London School of Economics and Political Science) oraz Uniwersytet Londyński (University of London). W latach 1996-2000 był doradcą prezydenta RP ds. UE a następnie dyrektorem Biura Integracji Europejskiej w Kancelarii Prezydenta RP. W latach 2001-2006 pełnił funkcję dyrektora Departamentu Unii Europejskiej w Ministerstwie Spraw Zagranicznych odpowiedzialnego za sprawy związane z negocjacjami akcesyjnymi oraz z reformą instytucjonalną UE. Obecnie sprawuje funkcję prezesa powstałej w 2006 roku fundacji demosEUROPA " Centrum Strategii Europejskiej analizującej strategiczne aspekty funkcjonowania Unii Europejskiej. Jest także członkiem rad doradczych europejskich i międzynarodowych instytutów badawczych i organizacji, w tym Lisbon Council, European Policy Centre oraz Baltic Development Forum. Należy do zespołu ekspertów ds. polskiej prezydencji w UE w 2011 roku. Jest także członkiem rad doradczych europejskich i międzynarodowych instytutów badawczych i organizacji, w tym Lisbon Council, European Policy Centre oraz Baltic Development Forum. Doradca w zespole ekspertów ds. polskiej prezydencji w UE w 2011 roku. Pisze felietony na temat polityki zagranicznej w "Gazecie Wyborczej".

Tomasz Wróblewski urodził się w Warszawie. W 1982 roku ukończył studia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego, a w roku 1985 ukończył nauki polityczne na Uniwersytecie w Houston. Karierę dziennikarską zaczął w Stanach Zjednoczonych. Współpracował z "Newsweekiem" i "The Washington Post" w Waszyngtonie. Był korespondentem Radia Wolna Europa w USA, a po 1989 roku pracował jako korespondent niezależnych polskich mediów. Tworzył między innymi waszyngtońskie biuro radia RMF. Po powrocie do Polski pełnił funkcje dyrektora antenowego RMF, później zastępcy redaktora naczelnego tygodnika "Wprost" a następnie redaktora naczelnego i wydawcy "Newsweek Polska" i "Forbes". Do 2008 roku był wiceprezesem wydawnictwa Polskapresse. Był stałym publicystą "Rzeczpospolitej" i wykładowcą Collegium Civitas. Od 1 marca 2010 roku jest redaktorem naczelnym "Dziennika Gazety Prawnej". Napisał m. in. książkę Bill Clinton " ani chwili do stracenia.