Zielone Lubuskie – przyjedź i zakochaj się!

Park Mużakowski Piotr Chara/UMWL

Lubuskie to jedno z najmniejszych województw, ale za to niepowtarzalne. Dlaczego? Nie ma w Polsce drugiego tak bardzo zalesionego regionu. Blisko połowę powierzchni Lubuskiego pokrywają lasy, wśród których znajduje się ponad 500 jezior! Ale Lubskie to nie tylko lasy, grzyby i jeziora. Dzięki wyjątkowej przyrodzie – na terenie województwa znajdują się dwa parki narodowe, siedem krajobrazowych oraz ponad 60 rezerwatów przyrody – oraz obfitemu występowaniu wód powierzchniowych region to idealne miejsce do ekowypoczynku, a także do uprawiania sportów związanych z ekoturystyką, takich jak geoturystyka, fotosafari, obserwowanie ptaków, sylwaturystyka, turystyka jeździecka czy przygodowa.

Wypoczynek przy dźwiękach natury

- Każdy turysta powinien przede wszystkim odwiedzić parki narodowe oraz te o klasie UNESCO. Leżący na pograniczu Park Narodowy „Ujście Warty” to przyrodniczo obszar unikalny. Prawdziwe królestwo ptaków dla ornitologów. Wystarczy wspomnieć, że na terenie Parku stwierdzono obecność ponad 280 gatunków ptaków, z czego 26 należy do rzadkich lub zagrożonych wyginięciem – podkreśla marszałek Województwa Lubuskiego Elżbieta Anna Polak.

Paek Narodowy Ujście Warty. Piotr Chara/UMWL

Park Narodowy „Ujście Warty”. Piotr Chara/UMWL

Park Narodowy „Ujście Warty” jest wyjątkowo cennym obszarem o powierzchni ponad 8 tys. ha, na którym znajdują się unikalne pod względem przyrodniczym tereny podmokłe, rozległe łąki i pastwiska.  Stanowi jedną z najważniejszych w Polsce ostoję ptaków wodnych i błotnych.

Ujście Warty to również miejsce o wyjątkowo ciekawej historii. W okolicach można napotkać ślady po tajemniczych zakonach joannitów i templariuszy oraz liczne fortyfikacje, w tym pozostałości po potężnych zabudowaniach twierdzy kostrzyńskiej. Nadwarciańskie rozlewiska przyciągają ornitologów i miłośników przyrody, a park można też zwiedzić na rowerze.

Perły lubuskiej turystyki

Na południu województwa, w pobliżu granicy z Niemcami, znajduje się Park Mużakowski o powierzchni ponad 700 hektarów. Założony w pierwszej połowie XIX wieku przez pruskiego arystokratę, księcia Hermanna von Pückler-Muskau, należy do najwybitniejszych osiągnięć europejskiej sztuki ogrodowej. To jedyny w Lubuskim obiekt wpisany w 2004 r. na Światową Listę Dziedzictwa UNESCO, prawdziwa perła turystyki, największy w Polsce i Niemczech krajobrazowy park w stylu angielskim. Park Mużakowski jest położony w dolinie Nysy Łużyckiej, na terenie Parku Krajobrazowego „Łuk Mużakowa”. Najciekawsze turystycznie miejsca znajdują się w pobliżu Bad Muskau w Saksonii oraz lubuskiej Łęknicy. Po stronie niemieckiej zlokalizowana jest jego centralna część, z zabudowaniami rezydencjalnymi i ogrodami. Po stronie polskiej znajduje się naturalistyczny park o powierzchni ok. 500 hektarów. Obie części łączą dwa mosty: Podwójny oraz Angielski. To idealne miejsce do odwiedzenia o każdej porze roku, bo roślinność zależnie od pory roku przybiera inną szatę. Na przykład w maju atrakcją są kwitnące aleje nawet kilkumetrowych azalii i rododendronów.

Łuk Mużakowa. Wieża widokowa nad jez. Afryka. Piotr Chara/UMWL

Łuk Mużakowa. Wieża widokowa nad jez. Afryka. Piotr Chara/UMWL

W sąsiedztwie Parku Mużakowskiego znajduje się Geopark Łuk Mużakowa z certyfikatem UNESCO, którego największą atrakcją są różnokolorowe, pokopalniane jeziorka. To jedyny w Polsce geopark, który od 17 września 2011 r. jest członkiem Sieci Geoparków Europejskich UNESCO. Obejmuje unikatową w skali europejskiej strukturę geologiczną powstałą w efekcie działalności lodowców skandynawskich w kształcie litery u. Struktura rozciąga się na terenie Polski w powiecie żarskim, gminach Łęknica, Trzebiel, Tuplice i Brody oraz na ternie Niemiec w Brandenburgii i Saksonii.

Posiada ułożenie warstw charakterystyczne dla obszarów zaburzeń lodowcowych. Znajdujące się w jej obrębie pokłady węgla brunatnego i innych skał ułożone są niemal pionowo i budują zróżnicowane formy geologiczne. Płytkie położenie wyciśniętych pokładów węgla umożliwiało rozwój podziemnego i odkrywkowego górnictwa węgla brunatnego i kopalin towarzyszących, który trwał tutaj ponad 110 lat. Obecnie najbardziej widoczną pozostałością dawnej działalności górniczej i przetwórstwa kopalin są w obszarze Łuku Mużakowa bardzo liczne zbiorniki kwaśnych wód pokopalnianych. Tworzą unikatowe w skali kraju pojezierze antropogeniczne, z którym związane jest specyficzne środowisko przyrodnicze.

Unikatowe fenomeny geologiczne prezentowane są w geoparku, po polskiej i niemieckiej stronie dzięki licznym ścieżkom geoturystycznym, z których najbardziej atrakcyjna jest ścieżka „Dawna kopalnia Babina”, znajdująca się pomiędzy Łęknicą i Nowymi Czaplami.

Poczujesz się jak w Toskanii

- Lubuszanie są spadkobiercami cywilizacji dorzecza Odry. Wzdłuż rzeki znajdują się pałace i zamki. W Lubuskim jest około 250 obiektów architektury rezydencjonalnej – dodaje lubuska marszałek. Dorzecze Odry to również świetny klimat dla winnic. - Okolice Cigacic, Górzykowa, Milska, Zaboru czy Krosna Odrzańskiego krajobrazem przypominają Toskanię. Uprawa winorośli na Środkowym Nadodrzu trwa od setek lat. Województwo od kilkunastu lat odbudowuje winiarski potencjał regionu. Dzięki temu jest tu obecnie 46 zarejestrowanych winnic i jedyne w Polsce „żywe” muzeum wina, czyli Lubuskie Centrum Winiarstwa w Zaborze – podkreśla marszałek Elżbieta Anna Polak.

Lubuskie Centrum Winiarstwa w Zaborze. Piotr Chara/UMWL

Lubuskie Centrum Winiarstwa w Zaborze. Piotr Chara/UMWL

Centrum otwarto w październiku 2015 r. W Zaborze działa też największa, licząca 35 ha, samorządowa winnica w Polsce. Swoje uprawy prowadzi tutaj 13 winiarzy. Głównym celem stworzenia Lubuskiego Centrum Winiarstwa był rozwój marki oraz potencjału turystycznego województwa lubuskiego, a także budowanie tożsamości regionalnej, integracja środowisk winiarskich oraz odradzanie tradycji związanych z uprawą winorośli i produkcją wina na tych terenach. Centrum spełnia funkcję reprezentacyjną, turystyczną, rekreacyjną oraz muzealną i stanowi bazę naukowo-dydaktyczną umożliwiającą kształcenie studentów na kierunku winiarskim. To również ważne zaplecze w procesie naukowo-badawczym w zakresie enologii.

Lubniewice, czyli Lubuskie w soczewce

Województwo lubuskie nazywane jest często „krainą pięciuset jezior”, choć w rzeczywistości jest ich około sześciuset! Ich ogólna powierzchnia to 13,4 tys. ha. Największe w regionie jest Jezioro Sławskie o powierzchni 8,28 km kw. Niezwykle popularne są także jeziora: Łagowskie, Niesłysz czy tzw. Lubuskie Mazury na północy regionu, a więc jeziora Lipie, Słowa i Osiek.

Województwo przecinają liczne szlaki kajakowe, ponadto działają dobrze wyposażone ośrodki żeglarskie. Miłośnicy kajakarstwa mają do dyspozycji stanice i wypożyczalnie sprzętu. Mniejsze rzeki o brzegach porośniętych gęsto lasem, a także połączone kanałami jeziora stanowią szlaki o różnej długości i zróżnicowanym stopniu trudności, które tworzą idealne warunki dla wypraw z kajakiem.

Jeziora są także rajem dla wędkarzy. W lubuskich wodach występuje ponad 50 gatunków ryb z 80 występujących w Polsce!

- Każdy turysta odwiedzający Lubuskie koniecznie powinien odwiedzić także Lubniewice, które mają wszystko to, z czego słynie Lubuskie. A więc niepowtarzalne jeziora, lasy, ścieżki piesze, rowerowe, rezerwaty przyrody, piękny Zamek Książąt Lubomirskich, który stał się prawdziwą turystyczną atrakcją regionu oraz miłość. Lubniewice to przecież historia Michaliny Wisłockiej i unikalny szlak jej imienia, na którym znajduje się choćby Park Miłości – mówi Elżbieta Anna Polak.