Jerzy Baczyński jest redaktorem naczelnym tygodnika „Polityka" i prezesem spółdzielni „Polityka Spółdzielnia Pracy". Urodzony w 1950 r. w Sokołowsku, absolwent Instytutu Nauk Politycznych na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1973-81 pracował w „Życiu Warszawy" w dziale ekonomicznym. W 1980 r. został zastępcą kierownika dodatku „Życie i Nowoczesność". Został zwolniony z redakcji w czasie stanu wojennego. W 1975 r. wyjechał do Stanów Zjednoczonych na stypendium Indiana University School of Journalism. W latach 1981-82 przebywał we Francji jak stypendysta Journalistes en Europe, a później Fundation de France. Po powrocie do kraju został redaktorem działu publicystyki gospodarczej w „Polityce", a w 1990 awansował na stanowisko zastępcy redaktora naczelnego.W 1994 r. został redaktorem naczelnym tygodnika. Pod jego rządami „Polityka" zmieniła formułę wydawniczą, stała się magazynem kolorowym. W najnowszych sondażach zajmuje pierwsze miejsce wśród najlepiej sprzedających się tygodników opinii.
W latach 90-tych Baczyński był także współtwórcą programów telewizyjnych - m.in. „Listy o Gospodarce”, brał udział w audycjach takich jak „Gorąca linia”, „Tylko w Jedynce” czy „Coś za coś”. W 2001 r. otrzymał nagrodę im. Dariusza Fikusa w kategorii Twórcy Mediów. Jest autorem kilku książek - m.in. z Leszkiem Balcerowiczem „800 dni" czy z Janiną Paradowską: „Teczki liberałów" i „Jestem pierwszy".
Lorenz Caffier urodził się w 1954 r. w Dreźnie. Jest Ministrem Spraw Wewnętrznych kraju związkowego Meklemburgia-Pomorze Przednie. Ukończył szkołę zawodową, gdzie zdał maturę oraz uzyskał wykształcenie średnie ze specjalizacją leśniczą. Następnie odbył obowiązkową służbę wojskową, a w latach 1976-1980 studiował w Wyższej Szkole Inżynierii w Wartenbergu (Berlin). Ukończył studia z dyplomem inżyniera gospodarki rolnej i leśnej. W latach 1980-1983 był dyrektorem działu obsługi klienta w kombinacie maszyn rolniczych Postęp. Następnie przyjął kierownictwo techniczne w LPG Lichtenberg (Państwowe Gospodarstwa Rolne), a w latach 1989-1990 był jego przewodniczącym.
W 1990 r., został posłem do pierwszej wybranej w wolnych wyborach Izby Ludowej w Niemieckiej Republice Demokratycznej. Rozpoczął karierę w CDU, do którego przystąpił już w 1979 r. Od 1990 r. Caffier jest posłem do Landtagu (parlamentu kraju związkowego) Meklemburgii-Pomorza Przedniego. W CDU był przewodniczącym tej partii w okręgu Mecklemburg/Strelitz, przewodniczącym frakcji w Landtagu, a także skarbnikiem i Sekretarzem Generalnym w Meklemburgii-Pomorzu Przednim. W latach 1994-2007 był przewodniczącym organizacji turystycznej Pojezierze Meklemburskie, a od 7 listopada 2007 roku jest Ministrem Spraw Wewnętrznych kraju związkowego Meklemburgia-Pomorze Przednie.
Annette Dittert urodziła się w 1962 roku w Kolonii. Jest publicystką i korespondentką telewizji ARD. Studiowała politykę, filozofię i germanistykę na uniwersytetach we Fryburgu i w Berlinie. W latach 1984-1991 pracowała jako reporterka, redaktorka i prezenterka przy SFB. W 1992 r. rozpoczęła pracę w WDR, gdzie przygotowywała program „Palazzo”. W latach 1995-2001 współprowadziła poranny program „Morgenmagazin” w telewizji ARD.
W latach 2001-2004 była korespondentką ARD w Warszawie. Laureatka nagrody im. Adolfa Grimma za film dokumentalny „Abenteuer Glück”. W latach 2006-2008 była korespondentką i szefową studia ARD w Nowym Jorku. Od 1 października rozpoczęła pracę jako korespondentka telewizyjna i szefowa studia stacji NDR w Londynie.
Michael H. Gerdts od 2007 roku jest ambasadorem Republiki Federalnej Niemiec w Polsce. Z zawodu ekonomista, do służb dyplomatycznych wstąpił w roku 1980. Pierwszym znaczącym etapem w jego karierze zawodowej było uczestnictwo w niemieckiej delegacji na konferencjach ONZ w Genewie i Nowym Jorku, a także praca w charakterze osobistego referenta i zastępcy dyrektora gabinetu ministrów spraw zagranicznych Genschera i Klausa Kinkela w bogatym w wydarzenia polityczne okresie: latach 1988-1993.
W latach 1993-1995 był rzecznikiem prasowym Federalnego Ministerstwa Spraw Zagranicznych, następnie do roku 1999 ambasadorem Niemiec w Kenii. W latach 1999-2004 piastował stanowisko zastępcy dyrektora Departamentu do Spraw Globalnych, a następnie dyrektora Departamentu Komunikacji w Federalnym Ministerstwie Spraw Zagranicznych w Berlinie. Był także ambasadorem RFN w Rzymie.
Hans-Dietrich Genscher urodził się w 1927 roku w Reideburgu w Okręgu Saal. W latach 1987-1992 był Federalnym Ministrem Spraw Zagranicznych i wicekanclerzem za kadencji Helmuta Schmidta i od roku 1982 w gabinecie Helmuta Kohla. Późnym latem roku 1989 istotnie przyczynił się do uzyskania pozwolenia na wyjazd niemieckich uciekinierów z NRD do Ambasady Republiki Federalnej w Pradze.
W listopadzie 1990 roku Genscher i jego polski odpowiednik Krzysztof Skubiszewski podpisali traktat o uznaniu linii Odry i Nysy jako zachodniej granicy RP. Karierę polityczną rozpoczął jako przewodniczący frakcji FDP w Bundestagu. W roku 1965 został wybrany do Bundestagu i zasiadał w nim do roku 1998. W 1968 roku został Federalnym Ministrem Spraw Wewnętrznych. W latach 1974-1985 był federalnym przewodniczącym FDP. Dziś Genscher jest honorowym przewodniczącym FDP i od 2000 roku prezesem spółki Hans-Dietrich Genscher Consult GmbH.
Andrzej Grajewski urodził się w 1953 roku w Bielsku-Białej. Ukończył w 1978 studia na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Śląskiego, w 2001 uzyskał stopień doktora nauk politycznych. Od 1978 do 1981 roku był asystentem w Śląskim Instytucie Naukowym. Od 1981 związany z redakcją tygodnika „Gość Niedzielny", od 1998 r. zajmuje stanowisko zastępcy redaktora naczelnego tego czasopisma. W 1980 wstąpił do „Solidarności", redagował lokalne biuletyny związku: „Naszą Solidarność" i „Zderzenie", wchodził w skład rady programowej Wszechnicy Podbeskidzia.
Po wprowadzeniu stanu wojennego organizował pomoc dla internowanych i ich rodzin, działał w Duszpasterstwie Ludzi Pracy, współpracował z prasą niezależną. W 1987 zaangażował się w działalność podziemnej Solidarności Polsko-Czechosłowackiej. W drugiej połowie lat 90. należał do Ruchu Stu i Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego. W latach 1999-2006 z rekomendacji AWS zasiadał w Kolegium Instytutu Pamięci Narodowej I kadencji, przez rok jako jego przewodniczący. Współprzewodniczący Zarządu Fundacji Współpracy Polsko-Niemieckiej od maja 2006 r.
Ingrid Hamm od 2003 roku pełni funkcję Dyrektora Zarządzającego Fundacji Roberta Boscha. Jest odpowiedzialna przede wszystkim za kwestie edukacji i społeczeństwa, nauki i porozumienia między narodami ze szczególnym uwzględnieniem Europy Środkowej i Wschodniej. Zanim rozpoczęła pracę w Fundacji Roberta Boscha, była członkiem zarządu Fundacji Bertelsmanna, przez wiele lat kierując działem mediów, prowadząc biuro w Nowym Jorku i odpowiadając za projekty zagraniczne tej fundacji. Z fundacją Bertelsmana była związana od 1988 roku.
Ukończyła studia w zakresie nauk społecznych i ekonomii, a w roku 1984 uzyskała tytuł doktora na Uniwersytecie Erlangen-Norymberga. W latach 1980-1988 pracowała naukowo i w dziedzinie mediów. Jest autorką i wydawcą wielu książek poświęconych edukacji i mediom. Zasiada ponadto w różnych gremiach doradczych i organach zarządu, zarówno krajowych, jak i międzynarodowych.
Władysław Husejko Marszałek Województwa Zachodniopomorskiego, członek komisji Sejmiku Województwa Zachodniopomorskiego: Komisji Budżetu i Spraw Samorządowych Sejmiku, Komisji Gospodarki, Infrastruktury i Ochrony Środowiska oraz Komisji Rozwoju, Promocji i Współpracy Międzynarodowej. Przed wejściem do władz Województwa Zachodniopomorskiego był zastępcą dyrektora Parku Naukowo-Technologicznego Politechniki Koszalińskiej. Ukończył studia w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Koszalinie.
W latach 1998-2001 pełnił funkcję Wicewojewody Koszalińskiego, a następnie Wicewojewody Zachodniopomorskiego, w latach 1990-1994 i 1995-1998 piastował stanowisko Wiceprezydenta Koszalina ds. Rozwoju. Należał do Unii Wolności. Od 2005 jest związany z Platformą Obywatelską. W wyborach samorządowych w 2006 roku otrzymał mandat radnego Województwa Zachodniopomorskiego. 18 grudnia 2006 r. powołany został na stanowisko Wicemarszałka Województwa. Po rezygnacji Norberta Obryckiego z funkcji marszałka, w dniu 22 kwietnia 2008 r. sejmik powierzył dotychczasowemu wicemarszałkowi Władysławowi Husejce stanowisko marszałka województwa. Uczestniczył w pracach Komitetu Sterującego przy opracowywaniu Strategii Rozwoju Województwa Zachodniopomorskiego do roku 2015 oraz Regionalnej Strategii Innowacyjności w Województwie Zachodniopomorskim. Urodził się w 1952 roku i jest mieszkańcem Koszalina.
Christoph Keese od 1 kwietnia 2008 jest Członkiem Zarządu Public Affairs Axel Springer AG, a także ministrem spraw zagranicznych największego w Europie wydawnictwa prasowego, które posiada ponadto liczne czasopisma, strony internetowe, stacje telewizyjne i radiowe. Przedtem w okresie od maja 2004 do marca 2008 był redaktorem naczelnym gazety „Welt am Sonntag” a od 2006 do 2008 redaktorem naczelnym „Welt online”. Do Axel Springer AG Keese przeszedł z “Financial Times Deutschland” (FTD). Był jednym z założycieli FTD i jego redaktorem naczelnym. Wcześniej pracował dla „Berliner Zeitung”, gdzie był redaktorem, członkiem zarządu i dyrektorem działu gospodarczego gazety.
Jest ekonomistą i absolwentem Szkoły Dziennikarstwa Henri-Nannen-Schule w Hamburgu. Po ukończeniu studiów i szkoły dziennikarskiej trafił do wydawnictwa Gruner + Jahr, gdzie pracował jako asystent prezesa Zarządu Gerda Schulte-Hillena. Jako dziennikarz Keese pisze przede wszystkim o polityce gospodarczej. Jest autorem wielu znanych książek, m.in. „Rettet den Kapitalismus” („Ratujcie kapitalizm”, Hoffmann und Campe, 2004) i „Verantwortung jetzt” („Odpowiedzialność teraz”, C. Bertelsmann, 2006).
Piotr Krzystek urodził się w 1973 roku. Radca prawny, manager, absolwent Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Szczecińskiego. Swoje życie związał ze Szczecinem, a pracę ze służbą publiczną. Od maja 1998 do 31 grudnia 1998 roku był zastępcą Dyrektora Wydziału Zdrowia Urzędu Wojewódzkiego w Szczecinie. Od 1 stycznia 1999 do 31 marca 2002 był Dyrektorem Generalnym Zachodniopomorskiego Urzędu Wojewódzkiego. Przewodził zespołowi wdrażającemu reformę administracyjną na terenie województwa zachodniopomorskiego. Przyczynił się do uzyskania przez Urząd Wojewódzki wyróżnienia w prestiżowym konkursie "Najbardziej Przyjazny Urząd Administracji Rządowej w roku 2001".
Koordynował również prace związane z Programem Rozwoju Instytucjonalnego w Zachodniopomorskim Urzędzie Wojewódzkim. Od marca 2002 r. prowadził kancelarię radcy prawnego. Uczestniczył w szkoleniach w służbie cywilnej. Jest absolwentem Studium Zarządzania Strategicznego dla Dyrektorów Generalnych Urzędów. Złożył z wynikiem pozytywnym egzamin na członka rad nadzorczych spółek Skarbu Państwa. W latach 2002- 2004 sprawował funkcję Zastępcy Prezydenta Miasta Szczecin, odpowiedzialnego za sprawy z zakresu polityki mieszkaniowej oraz gospodarowania mieniem komunalnym (odpowiedzialnym za gospodarkę nieruchomościami, mieszkalnictwo i administrację budowlaną). Od roku 2004 prowadził własną działalność gospodarczą - kancelarię radcy prawnego. Jest członkiem stowarzyszenia prawników Ius et ratio. Zainicjował powstanie Stowarzyszenia Dumny Szczecin mającego na celu budowanie tożsamości miasta. Od 2006 jest Prezydentem Szczecina. Wybrany został głosami ponad 74 tys. mieszkańców. Jest najmłodszym w historii Szczecina Prezydentem Miasta.
Aleksander Kwaśniewski urodził się 15 listopada 1954 r. w Białogardzie (woj. koszalińskie, obecnie zachodniopomorskie). Studia (1973-1977) na Wydziale Ekonomiki Transportu (handel zagraniczny) Uniwersytetu Gdańskiego. Działacz ruchu studenckiego do 1982 r. Redaktor Naczelny tygodnika studenckiego „ITD" (listopad 1981-luty 1984), redaktor naczelny dziennika „Sztandar Młodych" (1984-1985). Członek Rady Ministrów - Minister ds. Młodzieży w rządzie Zbigniewa Messnera (1985-1987), następnie Przewodniczący Komitetu Młodzieży i Kultury Fizycznej (do czerwca 1990). W rządzie Mieczysława F. Rakowskiego członek Prezydium Rządu i przewodniczący Komitetu Społeczno-Politycznego Rady Ministrów (październik 1988 - wrzesień 1989).
Uczestnik obrad „Okrągłego Stołu". Współprzewodniczący wraz z Tadeuszem Mazowieckim i Romualdem Sosnowskim Zespołu ds. pluralizmu związkowego. Członek PZPR (1977-1990). Współtwórca Socjaldemokracji Rzeczypospolitej Polskiej (styczeń-luty 1990) i pierwszy jej przewodniczący (do grudnia 1995). Współorganizator Sojuszu Lewicy Demokratycznej (1991). Poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej z okręgu warszawskiego. Przewodniczący Klubu Parlamentarnego Sojuszu Lewicy Demokratycznej w I i II kadencji (1991-1995). Prezydent RP od 1995 do 2005 roku.
Tadeusz Mazowiecki urodził się w 1927 r. w Płocku. Po wojnie działał w Stowarzyszeniu PAX. Pracował w wielu redakcjach m.in w: „Dziś i jutro”, „Wrocławskim tygodniku katolickim”, „Więzi” (którego był założycielem i red. naczelnym), a także w 1981 r. został redaktorem naczelnym „Tygodnika Solidarność”. W 1956 r. założył warszawski Klub Inteligencji Katolickiej, przez kilkadziesiąt lat był także jego prezesem. W 1961 r. został posłem z ramienia Koła Znak. Działał w KOR, był jednym z sygnatariuszy protestu przeciwko zmianie konstytucji w 1975 r. oraz inicjatorem apelu 64 intelektualistów solidaryzujących się ze strajkującymi w 1980 r. robotnikami na Wybrzeżu.
Po internowaniu w stanie wojennym doradzał Lechowi Wałęsie, od 1988 r. zasiadał także w jego Komitecie Obywatelskim. Podczas Okrągłego Stołu negocjował m.in. w zespole ds. reform politycznych, koordynował prace zespołów negocjujących strony opozycyjnej. Po rezygnacji gen. Kiszczaka w 1989 r. został pierwszym niekomunistycznym premierem rządu. Był liderem Unii Demokratycznej, następnie UW (odszedł z ugrupowania w 2002 r. po jego przekształceniu się w Partię Demokratyczną). Od 1991 r. przez 10 lat był posłem. Jest członkiem Pen-Clubu, laureatem wielu europejskich nagród za osiągnięcia w obronie demokracji i praw człowieka, m.in. Orderu Orła Białego, a także Orderu Legii Honorowej i niemieckiego Wielkiego Krzyża Zasługi z Gwiazdą i Wstęgą.
Gunter Pleuger urodził się w 1941 roku w Wismarze w Meklemburgii. Jest prezydentem Europejskiego Uniwersytetu Viadrina we Frankfurcie nad Odrą. Po drugim egzaminie państwowym w zakresie prawa w 1969 roku wstąpił do służby dyplomatycznej.
Piastował liczne stanowiska w kraju i zagranicą, a w latach 1988-1993 był Dyrektorem Politycznym i dyrektorem Departamentu Politycznego Federalnego Ministerstwa Spraw Zagranicznych oraz doradcą Ministra Spraw Zagranicznych we wszystkich operacyjnych kwestiach politycznych w szczególności dotyczących obszarów Europy, Europy Wschodniej, USA i Kanady. Następnie Pleuger został sekretarzem stanu w Federalnym Ministerstwie Spraw Zagranicznych. W latach 2002-2006 był Stałym Przedstawicielem Republiki Federalnej Niemiec przy ONZ.
Janusz Reiter (ur. w 1952 r. w Kościerzynie) - prezes Centrum Stosunków Międzynarodowych, Z-ca Prezesa Zarządu Presspublica Sp. z o. o. oraz były Ambasador RP w Niemczech. Janusz Reiter jest absolwentem germanistyki na Uniwersytecie Warszawskim. Od 1977 r. pracował jako redaktor dziennika „Życie Warszawy", został zwolniony w czasie stanu wojennego. Był współzałożycielem oraz członkiem redakcji wielu czasopism opozycyjnych, a także współzałożycielem Fundacji Inicjatyw Międzynarodowych oraz Centrum Studiów Międzynarodowych. W latach 1984-1989 publikował w „Przeglądzie Katolickim", „Gazecie Wyborczej", a w latach 1989-1990 pracował także dla TVP.
W latach 1990-1995 pełnił funkcję ambasadora RP w Republice Federalnej Niemiec. Jest także współzałożycielem Rady Polityki Zagranicznej oraz Członkiem Rady Naukowej „Wissenschaftskolleg" (Institute for Advanced Studies) w Berlinie. Stały komentator „Rzeczpospolitej". Jest także gospodarzem programu „Rozmowy nie zawsze dyplomatyczne", emitowanego w TVP, gdzie rozmawia o aktualnych sprawach politycznych i gospodarczych z ludźmi zajmującymi się światową polityką. W latach 2005 -2007 był Ambasadorem RP w Waszyngtonie.
Joachim Rogall urodził się w 1959 roku w Heidelbergu; ukończył slawistykę, germanistykę i historię, specjalizuje się w historii Europy Wschodniej. W 2001 roku uzyskał habilitację na podstawie pracy „Niemcy w Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej 1945-1989” i od 2003 roku wykłada historię Europy Wschodniej na Uniwersytecie w Heidelbergu.
Wiosną 1996 roku dr Rogall odszedł z Uniwersytetu w Moguncji do Fundacji Roberta Boscha w Stuttgarcie, gdzie jest Kierownikiem Programów dla Europy Środkowej, Południowo-Wschodniej, WNP i Chin.
Horst Teltschik urodził się w 1940 roku. W latach 1999-2008 kierował pracami renomowanej Monachijskiej Konferencji Bezpieczeństwa. Podczas kadencji Helmuta Kohla był dyrektorem Departamentu Spraw Wewnętrznych i Zagranicznych w Federalnym Urzędzie Kanclerskim. W roku 1989 został mianowany pełnomocnikiem niemieckiego rządu federalnego ds. negocjacji polsko-niemieckich. Rok później, w 1990, miał istotny wkład w negocjacje dotyczące przyszłości wówczas jeszcze podzielonych Niemiec. W roku 1990 przeszedł do prywatnego sektora gospodarki. Początkowo był Członkiem Zarządu Fundacji Bertelsmanna w Gütersloh, następnie został członkiem Zarządu BMW AG, a później prezesem BOEING Deutschland. Do dziś Horst Teltschik pracuje jako konsultant międzynarodowy. Jest założycielem i prezesem Korean-German Institute of Technology w Seulu; prezesem Niemiecko-Izraelskiego Stowarzyszenia Gospodarczego, wiceprezesem Niemiecko-Izraelskiej Izby Handlowej i członkiem licznych komitetów i rad doradczych firm niemieckich, amerykańskich i szwajcarskich, jak również organizacji międzynarodowych.
Jean-Luc Testault ma 55 lat. Od listopada 2008 jest redaktorem naczelnym Agence France Presse (AFP) w Paryżu. Pełniąc tę funkcję, koordynuje produkcję biura regionalnego i oddziałów we Francji. Równocześnie ma bezpośredni kontakt z francuskimi klientami AFP, między innymi z wielkimi grupami wydawnictw prasowych i stacjami radiowymi. Francja jest głównym rynkiem AFP, która działa jako agencja międzynarodowa sprzedająca swe usługi (tekst, obraz, wideo, multimedia) w sześciu językach na całym świecie. W latach 2005-2008 Testault kierował biurem AFP w Warszawie, odpowiedzialnym za informacje o Polsce i republikach nadbałtyckich. Wcześniej w latach 2002-2005 był korespondentem specjalnym AFP do spraw rozszerzenia Unii Europejskiej z biurem w Pradze. W tym okresie kierował także biurem AFP informującym o Czechach i Słowacji.
W Paryżu w latach 1997-2002 odpowiadał za redakcję działu gospodarczego AFP. Był także dyrektorem biura AFP w Bonn (1993-1997). W sumie jedenaście lat przepracował jako korespondent AFP w Niemczech (1984-1987, 1989-1997). W tym czasie donosił między innymi o upadku muru berlińskiego i o zjednoczeniu Niemiec. Studiował w Paryżu historię i literaturę. Następnie ukończył Szkołę Dziennikarstwa w Paryżu.
Lech Wałęsa pochodzi z Popowa koło Lipna, gdzie urodził się w roku 1943. Mając 24 lata, zatrudnił się jako elektryk okrętowy na wydziale W-4 w Stoczni Gdańskiej im. Lenina. Podczas strajków na Wybrzeżu w grudniu 1970 r. dołączył do protestujących. Następnie zaangażował się w działalność na rzecz utworzenia wolnych związków zawodowych. W 1976 r. zwolniono go z pracy w stoczni, był też wyrzucany z powodów politycznych z kolejnych miejsc pracy: ze ZREMB i Elektromontażu. W sierpniu 1980 roku stanął na czele strajku zakończonego podpisaniem Porozumień Sierpniowych z komunistyczną władzą. Po zarejestrowaniu NSZZ Solidarność Lech Wałęsa został wybrany na przewodniczącego związku. W grudniu 1981 r. był jednym z pierwszych internowanych (przebywał w Chylicach, Otwocku i Arłamowie do listopada 1982 r.). Po roku wrócił do pracy w stoczni, gdzie pracował formalnie do 1990 r.
W 1983 r. został laureatem pokojowej Nagrody Nobla. W 1988 r. wynegocjował z ówczesnym ministrem spraw wewnętrznych gen. Kiszczakiem, że w zamian za zakończenie strajków rząd podejmie dialog z opozycją, co doprowadziło do rozpoczęcia 6 lutego 1989 r. obrad przy Okrągłym Stole. Rok później został pierwszym prezydentem III Rzeczypospolitej. Podczas pełnionej kadencji doprowadził do szybkiego wyprowadzenia wojsk radzieckich z Polski oraz rozpoczął negocjacje w sprawie członkostwa w NATO. Fundator Fundacji Instytut Lecha Wałęsy. Swoją działalnością dba o dziedzictwo narodowe oraz tradycje niepodległościowe i solidarnościowe, a także promuje Polskę na arenie międzynarodowej.