Laudacja Bogny Koreng dla pracy Matthiasa Frickela pt. „Auf der Suche nach der verlorenen Kindheit – Wer war Bruno Schulz?“ ("W poszukiwaniu utraconego dzieciństwa – Kim był Bruno Schulz?")
A więc kim był Bruno Schulz? Z tej mozaikowej układanki, która trwała czterdzieści minut, wyłonił się obraz, który w rezultacie jeszcze bardziej rozbudza apetyt na poznanie artystycznej twórczości tego niezwykłego człowieka. Jeśli ktoś jeszcze nie czytał jego "Sklepów cynamonowych" na pewno uczyni to po obejrzeniu tego filmu. "Bruno Schulz jest wciąż żywym źródłem inspiracji dla artystów wszelkiego rodzaju." To zdanie z filmu, które wygłasza jeden z bohaterów. Cały film dostarcza wystarczająco dużo argumentów na poparcie tej tezy.
Legenda Bruno Schulza znów ożywa. Matthias Frickel pokazuje jak na różne sposoby inspiruje on dzisiaj artystów z różnych przecież europejskich krajów: jak poprzez cytaty z jego twórczości, pojedyncze akcje artystyczne i interpretacje jego dzieł próbują się do niego zbliżyć i go zrozumieć.
Chodzi tu na przykład o niemiecką instalację artystyczną, polsko-niemiecką adaptację sztuki teatralnej, akcje artystyczne i fotografie, nawet dzień ku pamięci Bruno Schulza w jego rodzinnym mieście, który stał się wydarzeniem artystycznym, albo tą niezwykłą prezentację książki "made in Amerika".
Autor filmu nie ogranicza się zatem tylko do biografii tego twórczego człowieka, którego życie przecież do dziś wielu inspiruje, lecz stopniowo przybliża jego postać prezentując odmienne interpretacje jego twórczości dokonywane zarówno w przeszłości jak i obecnie przez artystów z różnych dziedzin sztuki.
Autor przedstawia nam zarówno aktualne wydarzenia w świecie sztuki jak i badanie spuścizny pisarza Bruno Schulza. Reżyserowi filmu Matthiasowi Frickelowi udaje się zbudować napięcie między przeszłością i teraźniejszością, przy czym teraźniejszość nie ogranicza się tylko do recepcji przeszłości, ale pozostaje istotnym spoiwem fabuły.
Ta audycja telewizyjna jest obrazem dokumentalnym, w którym filmowe i artystyczne środki wyrazu odgrywają rolę niebagatelną. "W poszukiwaniu utraconego dzieciństwa" łączy ze sobą doskonale dobraną treść z przemyślaną reżyserią opartą na bardzo estetycznym materiale filmowym, fotografiach i dokumentacji.
Szczególne wrażenie robi wiedza autora filmu na temat rzemiosła filmowego, umiejętność przełożenia materiału filmowego na język obrazów, a także twórcza różnorodność (wykorzystanie nowoczesnych technik artystycznej ekspresji), oraz współgranie treści filmu z różnymi typami narracji – film dokumentalny i reportaż.
Cudowna estetyka obrazów idąca w parze z wykorzystaną w przemyślany sposób animacją i ilustracjami przekonała do siebie jury. Świadczy to o wysokim profesjonalizmie realizacyjnym tego filmu. Nie do przecenienia jest wysoki nakład pracy poświęcony na zebranie materiałów i ich wysoka jakość. Podsumowując można powiedzieć, że ten film jest bogaty w treść, wartościowy pod względem artystycznym, różnorodny pod względem twórczym i opowiedziany w sposób przejmująco ludzki.
To patrzenie w przeszłość, które na poziomie artystycznym odzwierciedla polsko-niemieckie stosunki, odkrywa coś nowego – "W poszukiwaniu utraconego dzieciństwa", które po tej i tamtej stronie granicy przebiega zupełnie odmiennie i, jak już wspomniano, wykracza daleko poza granice obu krajów.
Tak więc, Panie Matthiasie, Pana audycja przyczynia się do "poszerzenia obopólnej wiedzy, poprawy wzajemnego zrozumienia, w tym przypadku na polu kultury i niniejszym również do lepszego wspólnego życia w Unii Europejskiej". Pozostaje to w zgodzie z intencją przyznawania Polsko-Niemieckiej Nagrody Dziennikarskiej. Dlatego tegoroczna nagroda w kategorii telewizyjnej przyznana została panu Matthiasowi Frickelowi. W imieniu jury pozwolę sobie złożyć Panu serdeczne gratulacje.